We loved each other too near the bone - the vision of love in the poem Antonina`s love by Anna Świrszczyńska

The work represents interpretation of the cycle by Anna Świrczyńska. In the first series we experience feelings of married woman Felicja, which can not communicate with her partner, the last poetry presents pure, youthful love of Stefania. The both heroines are not fulfilled in relationship with a man, that is why they decide to live alone. Antonina, the character of the second poetry from poetry collection is a woman which derives pleasure from erotic relation with a man, but she does not want to be emotional involved. A man is a physical creature for her ,which has many animal features. Real closeness woman experiences in relations with beggar woman, which she can identify with. Woman struggles with existientialism nature problem. Difficult relation with a man arouses purify needs inside her. Woman is looking for herself in her physical, which she can not accept, because her body is a stranger and fades. Woman’s life needs physical affirmation and acceptation the fact that feelings go past. Woman remains the possibility of making use of her life experience in her literary works.

Praca prezentuje interpretacje cyklu poetyckiego Miłość Antoniny Anny Świrszczyńskiej. W pierwszym cyklu poznajemy uczucia zamężnej Felicji, która nie potrafi porozumieć się z partnerem, z kolei ostatni z poematów przedstawia czystą, młodzieńczą miłość Stefanii. Obie bohaterki nie są spełnione w związku z mężczyzną, dlatego decydują się na życie w samotności. Antonina, postać z drugiego poematu znajdującego się w zbiorze poezji, jest kobietą, która czerpie przyjemność z relacji erotycznej z mężczyzną, ale nie chce zaangażować się emocjonalnie. Mężczyzna jest dla niej istotą cielesną, która posiada wiele cech zwierzęcia. Prawdziwej bliskości kobieta doznaje w relacji z żebraczką, z którą może się utożsamiać. Kobieta zmaga się z problemami natury egzystencjalnej. Trudna relacjaz mężczyzna wzbudza w niej potrzebę oczyszczenia. Kobieta poszukuje siebie we własnej cielesności, której nie może zaakceptować, gdyż ciało jest obce i poddane przemijaniu. Życie kobiety wymaga zaakceptowania własnej cielesności i pogodzenia się z faktem, że uczucia przemijają. Kobiecie pozostaje możliwość wykorzystania swoich przeżyć do twórczości literackiej.