Thesis is an analysis of the tragedy of Oedipus in Athens Oziewow with previous works. Its purpose is to show the reception of antiquity in Russia. But for the sake of historical factors - social work has also been quoted a representative Voltaire and Ducisa. In his work, they alluded to the myth of Oedipus. It is the hero of the circle of Theban myths. Oedipus is the son of Laius and Jocasta. Lajosowi Oracle announced that his son will kill him and marry his own mother. When he became the father, Lajos pierced with iron nails Edypowi feet and ordered the servant to leave him in the mountains Kitajronu. Oedipus was found by shepherds and given Polibosowi and Merope. When Oedipus grew up, went to the Delphic oracle, which revealed him to kill his father and marry his mother. Terrified, the Oedipus leaves Corinth to avoid fulfillment of the oracles. On the way he meets an old man traveling with an escort. From the hands of the Oedipus killed the old man, who was Lajos. Oedipus arrived at Thebes. The city prowled cruel monster Sphinx who murdered people unfamiliar with an answer to his riddle. Thanks to the vision of the prophetic dream Oedipus saved the city from the monster by solving his riddle and prize the throne of Thebes and the hand of Jocasta. They had two sons and two daughters.Due to the ancient origins of the mythical hero of the development takes into account the history of theater in ancient Greece. The first chapter concerns the origins of the ancient theater. To the existence of a Greek tragedy with an earlier form of literature and the relationship with the cult of Dionysus. Next is the definition of tragedy given by Aristotle's Poetics. After hearing the specyfikom ancient theater and the great figures of approximately this period, as Aristotle, Tespis, Aeschylus, Sophocles and Euripides brings character and author of Oedipus. Special attention deserve two works of Sophocles' Oedipus Rex and Oedipus in the Colonies. Work brings the content and issues of these tragedies. They became a source of inspiration later. The last topic of the first part is to present selected examples of European literature Oedipus myth-making. In the implementation of the first part of the essential materials were the tragedies of Sophocles and the development of Tadeusz Sinko, Tadeusz Zielinski, and Albin Lesky, Kitto and J. de Romilly. The second part deals with the history of theater in this country. Theatre in Russia was to be different in relation to the development of this phenomenon in Europe. Theatre in Russia begins to grow rapidly in the seventeenth century. The development includes the most important form of theater artists and influences that were present in the development of theater art. Jobs said about the artists who influenced the prevalence of aesthetics classicism and Antiquity in Russia. The most important of them are Simeon Polotsk, Fieofan Prokopowicz, Antioch Kantiemir, Vasily Triediakowski, Alexander Sumarokow. In Russia at the turn of the eighteenth and nineteenth century, there are many literary movements. This allowed the creation of works that drew on both classical as well as with sentimentality or preromantyzmu. At this period of activity falls W.A. Ozierowa. Ozierow Wladyslaw was born September 30, 1769. He received a thorough education. Ozierow participated in the Russo - Turkish in 1787-1790. From 1794 he served in the Department of Forestry, where he was director. Ozierowa literary debut falls on 1794 years. It gained popularity only because of Edypowi in Athens, in 1804. It is also the author of Fingal, Dmitri Donskoi, Polikseny, after approximately the content of the track in Athens, Oedipus follows his analysis. In this way, the point is a derogation from the originals, pointing to the innovation, which made the Russian dramatist. The last part deals with the impact that music has had on the development of theater and society and their impact on the culture.
Tematem pracy jest analiza tragedii Oziewowa Edyp w Atenach z wcześniejszymi utworami. Jej celem jest ukazanie recepcji antyku w Rosji. Jednak przez wzgląd na uwarunkowania historyczno - społeczne przytoczona została także twórczość przedstawiciela francuskiego Voltaire i Ducisa. W swej twórczości nawiązywali oni do mitu Edypa. Jest to bohater z kręgu mitów tebańskich. Edyp to syn Lajosa i Jokasty. Wyrocznia oznajmiła Lajosowi, że jego syn zabije go i poślubić własną matkę. Kiedy urodził mu się syn, Lajos przebił Edypowi stopy żelaznymi gwoźdźmi i nakazał służącemu zostawić go w górach Kitajronu. Edyp został znaleziony przez pasterzy i podarowany Polibosowi oraz Merope. Kiedy Edyp dorósł, udał się do wyroczni delfickiej, która wyjawiła mu, że zabije własnego ojca i poślubi matkę. Przerażony tym Edyp opuszcza Korynt, aby zapobiec spełnieniu się wyroczni. W drodze spotyka starca podróżującego z eskortą. Z rąk Edypa zginął starzec, którym był Lajos. Edyp dotarł do Teb. W mieście grasował okrutny potwór Sfinks, który mordował mieszkańców nieznających odpowiedzi na jego zagadkę. Dzięki wizji z proroczego snu Edyp uratował miasto od potwora, rozwiązując jego zagadkę i w nagrodę otrzymał tron Teb i rękę Jokasty. Miał z nią dwóch synów i dwie córki.Ze względu na starożytne pochodzenie mitycznego bohatera opracowanie uwzględnia dzieje teatru w starożytnej Grecji. Pierwszy z rozdziałów dotyczy genezy teatru starożytnego. Wskazuje na powstanie tragedii greckiej z wcześniejszej formy literackiej oraz powiązania z kultem Dionizosa. Następnie podana zostaje definicja tragedii według Poetyki Arystotelesa. Po zapoznaniu się ze specyfikom antycznego teatru i przybliżeniu sobie wielkich postaci tego okresu jak Arystoteles, Tespis, Ajschylos, Sofokles czy Eurypides autor pracy przybliża postać Edypa. Na szczególną uwagę zasłużyły dwa dzieła Sofoklesa Król Edyp i Edyp w Kolonie. Praca przybliża treść i problematykę wspomnianych tragedii. Stały się one źródłem późniejszych inspiracji. Ostatnim tematem pierwszej części jest przedstawienie wybranych przykładów literatury europejskiej podejmujących mit Edypa. W realizacji części pierwszej istotnymi materiałami były tragedie Sofoklesa i opracowania Tadeusza Sinki, Tadeusza Zielińskiego oraz Albina Lesky, Kitto i J. de Romilly. Druga część dotyczy historii teatru w tym kraju. Teatr w Rosji kształtował się odmienne w stosunku do rozwoju tego zjawiska w Europie. Teatr w Rosji zaczyna dynamicznie się rozwijać w wieku XVII. Opracowanie uwzględnia najistotniejsze formy teatralne, twórców oraz inspiracje, jakie obecne były w rozwoju sztuki teatralnej. Praca mówi o twórcach, którzy wpłynęli na rozpowszechnienie estetyki klasycyzmu i antyku w Rosji. Najważniejsi z nich to Symeon Połocki, Fieofan Prokopowicz, Antioch Kantiemir, Wasilij Triediakowski, Aleksander Sumarokow. W Rosji na przełomie wieku XVIII i XIX występuje wiele kierunków literackich. Pozwoliło to na powstanie dzieł, które czerpały zarówno z klasycyzmu jak i z sentymentalizmu czy preromantyzmu. Na ten okres przypada działalność W.A. Ozierowa. Władysław Ozierow urodził się 30 września 1769 roku. Uzyskał on gruntowne wykształcenie. Ozierow uczestniczył w wojnie rosyjsko – tureckiej w latach 1787-1790. Od 1794 roku służył w Departamencie Leśnym, gdzie został dyrektorem. Debiut literacki Ozierowa przypada na 1794 rok. Popularność zyskał on dopiero dzięki Edypowi w Atenach , w 1804 roku. Jest autorem także Fingala, Dymitra Dońskiego, Polikseny, Po przybliżeniu treści utworu Edyp w Atenach następuje jego analiza. W ten sposób uwidocznione zostają odstępstwa od oryginały, wskazując na innowację, jakich dokonał rosyjski dramaturg. Ostania część traktuje o wpływie, jaki wywarły utwory na kształtowanie się teatru, a także społeczeństwa. Zostały tu wskazane najważniejsze funkcje teatru Tragedie wpisują się w sferę oddziaływania teatru w tym przypadku na społeczeństwa antyczne i rosyjskie XIX wieku.
