"Kim jestem dla siebie i dla innych?" czyli wpływ stygmatu sieroty społecznej na konstruowanie indywidualnej tożsamości na podstawie badań przeprowadzonych wśród dzieci z Domu Dziecka w Zakopanem.

If we assume that human is a social being, any process of shaping the subject’s individual identity is elucidated with reference to ‘others’, simultaneously, social reactions are the feedback and have the fundamental meaning in this process. Therefore, the way we constitue the picture of ourselves is to a large degree determined by subjective interpretations made by the individual on the basis of others’ significant reactions. The way I am is conditioned by the way of perception and defining me by others, so it is dependant on what I see in ‘social mirror’. Young people, when getting to know themselves, define their status and roles, not by the insightful mechanisms, but mostly by in the perspective of social functioning. The question: ‘Who am I?’ asked in the topic of my dissertation is not a developmental question for in the context of the topic of stigmatization discussed, it is a peculiar drama of an individual. Accordingly, can the devaluar atribute have an impact on the sense of humanity? Do the possesion of the ‘orphan status’ change the essence of a child, assuming that it differs from its peers in no way – it has the same range of needs, the same opportunities, dreams and desires. It is worth considering how feedback, created by the social construct – stigma, influence the process of shaping human’s individual identity. In this case, of a young person, a child – social orphan being in the process of modellin, profiling and giving their personality the right direction.

W myśl założenia, iż człowiek jest istotą społeczną, wszelkie procesy kształtowania przez podmiot indywidualnej tożsamości wyjaśnia się w odniesieniu do „Innych”, z kolei społeczne reakcje – informacje zwrotne stanowią w nim fundamentalne znaczenie. Toteż konstytuowany obraz siebie w dużej mierze determinowany jest subiektywnymi interpretacjami dokonywanymi przez jednostkę, reakcji znaczących innych. To jaka jestem uwarunkowane jest sposobem postrzegania i definiowania mnie przez innych, czyli od tego jaką siebie zobaczę w „lustrze społecznym”. Młode osoby poznając siebie określają swój status oraz role, nie tyle poprzez mechanizmy wglądowe, lecz głównie w perspektywie społecznego funkcjonowania. Zadane w temacie pracy pytanie "Kim jestem?", nie jest pytaniem rozwojowym, bowiem w kontekście omawianego procesu stygmatyzacji stanowi swoisty dla jednostki dramat.Zatem, czy dewaluujący atrybut może wpłynąć na poczucie człowieczeństwa? Czy posiadanie statusu sieroty zmienia istotę dziecka, które tak naprawdę w żaden sposób nie różni się od innych swoich rówieśników – ma ten sam wachlarz potrzeb, te same możliwości, marzenia i pragnienia. W takim kontekście, warto zastanowić się w jaki sposób zwrotne komunikaty kształtowane poprzez wpływ społecznego konstruktu jakim jest stygmat, wpływają na tworzenie osobistej tożsamości człowieka, a w tym wypadku będącej w procesie modelowania, profilowania i nadawania kierunku swojej osobowości, młodej osoby jaką jest dziecko - sierota społeczna.