In the XV century, the East African region has interested The Colonial States because of the abundance of mineral resources, arable land and cheap labor.At the beginning, colonializm covered the coast, due to the favorable climatic conditions and location. With in the time, the Colonial State realized the benefits coming from exploration of remote provinces.Until the XIX century, Great Britain had not expanded the Imperial sphere of influences into this part of the world. The needs of new markets, labor and facing with other Colonial States such as France, Portugal, and Germany have involved the Crown in the East Africa.As a result of the The Peace Treaty of Versailles, the German East African Colony has been divided among the Allies. UK befallen the eastern part of the colony, which was the culmination of the British operations in the region.Recognising the potential of East Africa, the British decided to allocate in the region the settelment. The British took the most fertile areas of the Central Hills. Tribes, especially the Kikuyu, who normaly lived in these areas, were transferred to the reserves or were forced into serfdom on plantations.The dominance of settlers in the '60s, led the local revolt called the Mau Mau Movement. The Mau Mau based on the tribal unity agains the British settlers. It was clear signal to the Crown that dominance in this area is impossible any longer.Kenya gained independence in 1963, on the wave of decolonization policy. Colonizers left the structure of new and independent country in example: constitution and administrative structure. This inspire the hope for further development of Kenyan democracy and independence.Unfortunatelly the first president of independent Kenya was Jomo Kenyatta, a political prisoner during the Mau Mau revolt, the chairman of the KANU party and clever politician. It led to cross out the only opposition party in Kenya - the Kenya People's Union (KPU) and the Constitutional changes empowering himself.After Kenyatta's death in 1978, Daniel arap Moi got the Presidency as a close company of death president. Duing his rule: the single-party State has been approved. He impose autocratic rule, repressions and the regim of terror. This factors have affected whole decades of Kenyan policy until the beginning of new century.The pressure of international organizations forced President Moi to adjust the constitution to the democratic standards and return multi-party system in 1991. In 1992, KANU won the elections, and Daniel arap Moi was re-elected. The same situation was during election in 1997.The election, which took place in 2002 have united the opposition parties in the National Rainbow Coalition Movement NARC. It won the general elections and NARC’s candidate to the presidecy - Mwai Kibaki has been coosen for this position.The sucess of the opposition provide that Kenya back on the path to democracy and has a chance to follow it becoming a model democracy for other States in the East African region. The key point of this sucess was the mobilization over tribal unity what empowered Kenyan citizens to struggle for freedom like in '60s, when the Kenyans fought for independence from the British.
W XV wieku rejon Afryki Wschodniej zaczął się cieszyć zainteresowaniem państw kolonialnych ze względu na zasobność w złoża naturalne, ziemię uprawną i tanią siłę roboczą. Początkowo kolonizacji podlegało wybrzeże, ze względu na dogodne warunki klimatyczne i położenie. Z czasem państwa kolonialne zdały sobie sprawę z możliwości tkwiących w oddalonych prowincjach, wśród nich w późniejszej Kenii. Do połowy XIX wieku Wielka Brytania nie przywiązywała wagi do poszerzenia swojej strefy wpływów w tej części Świata. Potrzeba odnalezienia nowych rynków zbytu, siły roboczej i przeciwstawienia się innym potęgą kolonialnym takim jak Francja, Portugalia, czy Niemcy rozpoczęły zaangażowanie Korony w Afryce Wschodniej. W wyniku traktatu wersalskiego dokonano podziału Niemieckiej Afryki Wschodniej pośród aliantów. Wielkiej Brytanii przypadła w udziale wschodnią część kolonii, co było ukoronowaniem działań Brytyjczyków w tym regionie.Dostrzegając potencjał Afryki Wschodniej, Brytyjczycy zdecydowali o przeznaczeniu terenu dzisiejszej Kenii pod osadnictwo kolonialne. Rodziło to wiele problemów. Brytyjczycy przejęli najbardziej urodzajne tereny Wzgórz Centralnych. Plemiona, zwłaszcza Kikuju, które zwykły na tych terenach zakładać swoje siedziby, zostały przeniesione do rezerwatów lub były zmuszane do odrabiania pańszczyzny na plantacjach.Dominacja osadników doprowadziła w latach 60. XX wieku do buntu lokalnej ludności. Wówczas po raz pierwszy plemiona kenijskie zjednoczyły się, by walczyć z kolonizatorami jako Ruch Mau Mau, co ostatecznie doprowadziło do krwawych walk na terenie całej Kenii i stanowiło jasny sygnał dla Metropolii, że dłuższa dominacja na tym terenie jest niemożliwa. Kenia uzyskała niepodległość w 1963 roku, na fali polityki dekolonizacji. Kolonizatorzy pozostawili po sobie konstytucję oraz strukturę administracyjną. Pozwalało to żywić nadzieję na dalsze kształtowanie się Kenii w duchu demokracji. Pierwszy prezydentem niezależnej Kenii został Jomo Kenyatta, więzień polityczny z okresu walk Ruchu Mau Mau, przewodniczący partii KANU i zręczny polityk. Doprowadził on do zdelegalizowania jedynej partii opozycyjnej - Kenijskiego Związku Ludowego (KPU) oraz zmian konstytucyjnych, prowadzących do wzmocnienia urzędu Prezydenta. Śmierć Kenyatty w 1978 roku, pozwoliła na przejęcie władzy jego dotychczasowemu współpracownikowi Danielowi arap Moi. Doprowadził on do konstytucyjnego zatwierdzenia systemu monopartyjnego, wprowadził represje i terror, które zdominowały życie polityczne Kenii do początku lat 90. XX wieku. Dopiero nacisk organizacji międzynarodowych doprowadziły w 1991 roku do znowelizowania konstytucji powrotu systemu wielopartyjnego. W 1992 KANU wygrało wybory parlamentarne, a Daniel arap Moi został ponownie wybrany na prezydenta. Taki sam wynik wyborczy zanotowano pięć lat Wybory, do których doszło w 2002 roku pozwoliły na zjednoczenie się partii opozycyjnych w Ruchu Narodowej Tęczowej Koalicji NARC, która zwyciężyła w wyborach parlamentarnych. Podobnie jak jej kandydat do fotela prezydenta - Mwai Kibaki. Wygrana opozycji dowodzi, że Kenia powróciła na drogę ku demokracji i ma szansę nią podążyć stając się przykładem dla pozostałych państwa regionu Afryki Wschodniej.
