A counter-claim as a defence measure in a polish civil procedure.

Author described institution of a counter-claim as a defence measure in a polish civil procedure.This dissertation is a theoretical study of an institution of counter suit and provides extension of knowledge in the main issue. The key purpose was realized by collecting wide range of sources about counter-claim and most of all by presenting them in comprehensive way. A counter-claim was presented in the context of other institution of polish civil procedure. The described institution was defined by itemizing its most important features. Furthermore it was compared with other acts of defending in civil procedure.The analyse is mainly focused on a defensive feature of a counterclaim. Nevertheless Author highlighted the dual nature of a counter-claim, which is interpreted as both offensive and defensive institution. It was found out that the counter-claim is also a way of issuing a claim.The researches, carried out by author, made it possible to enumerate the main function of a counter-claim. Thesis are supported by an attainments of judicature and jurisprudence, which had risen from the code of civil procedure from 1964 and previously regulation. The dissertation was written mostly by using publication of the civil law, both substantive and procedural, such as judical commentary and academic textbooks. What is more studies were enhanced by many articles, describing counter-claim and judgments with published glosses, that gave completed view of the main subject.

Przedmiot niniejszej pracy stanowi instytucja powództwa wzajemnego, która jest rozważana jako jeden ze środków obrony pozwanego w polskim procesie cywilnym. Cel niniejszej pracy ma charakter poznawczy i teoretyczny. Przejawia się on w dążeniu do zebrania obszernego materiału źródłowego na temat instytucji procesowej jaką jest powództwo wzajemne, a następnie uporządkowaniu, usystematyzowaniu oraz wyczerpującym przedstawieniu go w pracy. W pracy została zebrana i zaprezentowana usystematyzowana wiedza dotycząca tytułowej instytucji, która to została przedstawiona w kontekście całego procesu cywilnego. Będąca przedmiotem niniejszej pracy akcja wzajemna, została zdefiniowana przez autora, poprzez opisanie jej głównych cech. Ponadto powództwo wzajemne zostało omówione z perspektywy jego przynależności do środków obrony pozwanego w procesie cywilnym. Niezależenie od skoncentrowania się na obronnych walorach akcji wzajemnej, punktem wyjścia autora pozostaje założenie podwójnego, zaczepno-obronnego, charakteru tytułowego zagadnienia. Przyjęto zatem, że niezależnie od umieszczenia go w katalogu środków obrony, stanowi ono jednocześnie samodzielny rodzaj powództwa. Dokonano także porównania z pozostałymi środkami obronny, przysługującymi stronie pozwanej. Przeprowadzone rozważania pozwoliły także na wyodrębnienie funkcji jakie jurysprudencja oraz judykatura przypisują powództwu wzajemnemu. Stanowią one istotny punkt odniesienia do norm procesowych odnoszących się do powództwa wzajemnego. Praca ta w głównej mierze została oparta na dorobku jurysprudencji i judykatury, wypracowanym na gruncie obecnie obowiązującego kodeksu postępowania cywilnego oraz ustawy procesowej go poprzedzającej. Niniejsze opracowanie napisano, wykorzystując pozycje książkowe w języku polskim, w szczególności: opracowania systemowe, komentarze i podręczniki akademickie z zakresu prawa cywilnego – zarówno materialnego jak również procesowego. Dodatkowo pracę wzbogaciły rozważania zaczerpnięte z licznych artykułów podejmujących tematykę powództwa wzajemnego. Dla jak najpełniejszego przedstawienia omawianego zagadnienia autor oparł swoje wywody o obowiązujące orzecznictwo wraz opublikowanymi do niego glosami.