The right of humanitarian intervention and state sovereignty

Master's thesis is an attempt to determine the relationship between humanitarian intervention and the principle of state sovereignty. The latter, does not mean today the exclusive power of the state in the protection of human rights of its citizens, it implicate responsibility for protecting their inherent rights. Development of the international human rights regime after World War II is one of the central elements of public international law affecting the evolution of the concept of state sovereignty. Moreover, it is the element that allows the formation of an international responsibility to protect the fundamental human rights regardless of the citizenship. It is needed to examine the question of the legality of humanitarian intervention on the basis of the UN Charter and customary international law.Finding consensus on the coexistence of the principle of sovereignty of the state and the effective protection of human rights seems to be close in the face of the thee-part concept of "responsibility to protect". The latter, however, appears to be still in international law in the field of voluntarism more than legal.

Praca magisterska jest próbą zdeterminowania relacji istniejącej pomiędzy interwencją humanitarną a zasadą suwerenności państwa. Ta ostatnia, nie oznacza już dzisiaj wyłącznej władzy państwa w kwestii ochrony praw człowieka swych obywateli, jest elementem implikującym odpowiedzialność za ochronę praw immanentnie im przysługujących. Rozwój międzynarodowego reżimu ochrony praw człowieka po II wojnie światowej jest jednym z centralnych elementów prawa międzynarodowego publicznego wpływającym na ewolucję pojęcia suwerenności państwa. Ponadto, stanowi on element pozwalający na kształtowanie się międzynarodowej odpowiedzialności za ochronę fundamentalnych praw człowieka bez względu na więzy obywatelstwa. Należy rozważyć kwestię legalności interwencji humanitarnej na gruncie Karty Narodów Zjednoczonych oraz zwyczaju międzynarodowego. Znalezienie konsensusu w kwestii współistnienia zasady suwerenności państwa oraz możliwości skutecznej ochrony praw człowieka wydaje się bliskie w obliczu stworzonej trójelementowej koncepcji „odpowiedzialności za ochronę”. Ta ostatnia jednak jawi się wciąż w prawie międzynarodowym bardziej w sferze woluntarystycznej niż prawnej.