Personality characteristics of women students growing up in large families.

Niniejsza praca magisterka dotyczy zależności pomiędzy liczbą rodzeństwa, a funkcjonowaniem studentek. Koncentruje się ona na porównaniu jedynaczek oraz kobiet, które mają co najmniej trójkę rodzeństwa. Jedynaczki często są postrzegane jako osoby egocentryczne o ogromnej potrzebie zwracania na siebie uwagi. Wychowanie bez rodzeństwa sprawia także, że czują się odpowiedzialne za wszystko, a to prowadzi do ogromnego poczucia winy. Z kolei rodziny wielodzietne często bywają oceniane jako patologiczne. Z drugiej jednak strony dają dzieciom możliwość funkcjonowania od początku życia w małej grupie społecznej, dzięki czemu mogą nabywać wiele kompetencji. Niewątpliwie środowisko, w którym dorastają jedynaczki oraz kobiety mające rodzeństwo jest odmienne i może mieć wpływ na ich funkcjonowanie.Celem niniejszej pracy było zbadanie zależności pomiędzy licznością rodziny generacyjnej a stylem reakcji na konflikt, konfliktowością wewnętrzną oraz obrazem siebie u studentek. Metody, które zostały użyte w badaniach to: Style Reakcji na Konflikt autorstwa Stanisława Chełpy oraz Tomasza Witkowskiego, Test Uzupełniania Zdań w wersji opracowanej przez Josepha M. Sacksa i Levy’ego Sidney’a oraz Test Przymiotnikowy ACL Harrisona G. Gougha oraz Alfreda B. Heilburna. Badania zostały przeprowadzone, aby odpowiedzieć na pytania czy kobiety z rodzin wielodzietnych lepiej funkcjonują społecznie od jedynaczek, czy jedynaczki mają bardziej pozytywny stosunek do swoich rodziców oraz czy mają wyższe poczucie winy, niż kobiety mające rodzeństwo. W badaniu wzięły udział dwie grupy studentek w wieku 19-28 lat. Grupę badawczą stanowiło 30 kobiet, które mają co najmniej trójkę rodzeństwa, a grupę kontrolną 30 kobiet wychowanych jako jedyne dziecko w rodzinie. Zadaniem badanych było wypełnienie przygotowanego kwestionariusza. Badania nie potwierdziły hipotez. Ogólnie rzecz biorąc jedynaczki oraz kobiety pochodzące z rodzin wielodzietnych nie różnią się od siebie w dużym stopniu. Obie grupy preferują te same style reakcji na sytuację konfliktową i mają podobny stosunek do swoich rodziców. Obraz siebie w obu grupach również nie różni się w istotny statystycznie sposób. Różnice, które zarysowały się w badaniach dotyczą bardziej pozytywnego stosunku kobiet mających rodzeństwo do własnej rodziny oraz do mężczyzn. Studentki z rodzin wielodzietnych postrzegają siebie jako bardziej asertywne i nastawione na efektywne rozwiązywanie problemów niż jedynaczki.Generalnie można stwierdzić, iż nie ma dużej zależności między tym, z jak licznym rodzeństwem wychowuje się dziecko, a jego funkcjonowaniem w dorosłym życiu. Wnioski te są o tyle ciekawe, że przeczą zarówno stereotypom jedynaków oraz rodzin wielodzietnych, jak i wcześniejszym badaniom. Być może jest to kwestia zmian społecznych, które nastąpiły oraz bardziej świadomego macierzyństwa i ojcostwa. Uważam, że warto kontynuować badania w tym kierunku, aby zdewaluować stereotyp rozpieszczonego i egoistycznego jedynaka oraz patologicznej, wielodzietnej rodziny, w której nikt nie dba o dobre wychowanie dzieci.

This paper concerns the relationship between the number of siblings, and the functioning of the students. It focuses on a comparison of the only children and women who have at least three siblings. Only child are often perceived as self-centered person with a huge need for attracting attention. Growing up without siblings also makes them feel responsible for everything, and this leads to a huge sense of guilt. On the other hand, large families are often perceived as pathological. However, it gives children the opportunity to function from the beginning of life in a small social group, so they can acquire a lot of skills. Undoubtedly, the environment in which the woman with siblings and the only children grow up is different and can have an impact on their functioning.The purpose of this study was to investigate the relationship between the large family and conflict response style, internal conflicts and self-image of students. The methods that were used in the study are: Conflict Response Styles by Stanisław Chełpa and Tomasz Witkowski, The Sentence Completition Test in version prepared by Joseph M. Sacks and Levy Sidney and the Adjective Check List – ACL by Harrison G. Gough and Alfred B. Heilburn. The study was carried out to answer the question whether women from large families function better socially than the only children, whether the only children have a more positive attitude toward their parents, and if they have a higher sense of guilt than women with siblings. Two groups of students aged 19-28 years took part in the study. The study group consisted of 30 women with at least three siblings and a control group of 30 women grew up as an only child in the family. Task was to fill in a prepared questionnaire. The study did not confirm the hypothesis. Generally only child and women from large families do not differ from each other to a large extent. Both groups prefer the same style to response to a conflict situation, and have a similar relationship with their parents. The self-image in the two groups also did not differ in a statistically significant way. The differences that emerged in the study relate to a more positive attitude of women with siblings to their own family and to men. Students from families with many children perceive themselves as more assertive and focused on effective problem solving than only children.In general it can be stated that there is very low correlation between women with many siblings and the only children in matter of functioning in adulthood. These findings are interesting because thay contradict stereotypes of the only children and women with many siblings. Perhaps it is a matter of social changes and more conscious motherhood and fatherhood. I believe that it is worthwhile to continue research in this direction in order to devalue the stereotype of a spoiled and selfish only child and pathological large family in which no one cares about the good education of children.