Zmiany wzorców męskości w literaturze japońskiej od starożytności do epoki Edo (1603-1867).

W niniejszej pracy poruszam problem typów męskości i zmian, jakie przechodziły na przestrzeni wieków w Japonii, na podstawie analizy bohaterów literackich. Opieram się na założeniu, że męskość to nie cecha wynikająca z biologii człowieka, a raczej rodzaj konstruktu społecznego, tworzonego zawsze w określonej grupie, czasie i miejscu i podatnego na zmiany. Wiele różnych typów męskości następuje po sobie, ale też współistnieje, a spośród nich jeden, nazywany typem męskości hegemonicznej, charakteryzuje grupę mężczyzn dominujących ekonomicznie, ideologicznie i politycznie w danym społeczeństwie. Analizę zaczynam od wyjaśnienia najważniejszych dla tematu pojęć z zakresu gender studies i studiów nad męskością. W kolejnych rozdziałach analizuję męskie postaci literackie z kolejnych epok w historii Japonii od czasów najdawniejszych, zilustrowanych w kronikach, przez epokę Heian (794-1185), okres japońskiego średniowiecza (1185-1600), po epokę Edo (1603-1868).

The authoress analyzes different types of masculinity in Japanese literature, starting from the earliest times, as illustrated in the chronicles, and continuing through Heian period (794-1185), Japanese Middle-ages (1185-1600), up till Edo period (1603-1868). She supports the idea that masculinity is not a characteristic derived from human’s biological features, but is a creation of society, that functions always in a certain group, time and place and is prone to change. Her analysis is based on the theory and key concepts of contemporary gender studies and men studies. Many different masculinities exist consecutively, but there are also types that coexist, and among them one is called hegemonic masculinity, as it characterizes the group of men dominating economically, ideologically and politically in a certain society. The authoress tries to define hegemonic masculinity in Japanese history, showing the difference in the ideals of aristocrats, warriors and merchants.