An image of Aleksander Ford and the reception of his films in polish interwar period press

The goal of this thesis is to describe and analyze ways in which Aleksander Ford, polish film director, was percepted by polish press of 1929-1938.Ford, crucial persona in the period of rebuilding and reshaping polish film industry after the WWII, in 1930s was considered one of the greatest talents of the local cinema. That opinion is difficult to verify now, as large part of Ford's works of the period is considered lost, yet it became a foundation upon which the director had raised his own monument.This work's goal is to dig into those foundations; finding and describing elements of Ford's self-description. 'Aleksander Ford', an alias chosen by Mosze Lifszyc, was a part of strategy involving deconstruction of his ethnic identity and constructing new, political one.His image, as seen in the press, therefore consists of aforementioned reconstruction and also of this director being considered an avant garde artist and his functioning within the borders of mainstream cinema.

Tematem pracy jest twórczość polskiego reżysera filmowego, Aleksandra Forda, z okresu 1929-1938, oraz sposób, w jaki portretowany był on w prasie tego okresu. Ford, postać kluczowa dla okresu powojennej odbudowy polskiego przemysłu filmowego, już w latach trzydziestych uznawany był za jeden z największych talentów reżyserskich w ówczesnej rodzimej kinematografii. Opinia ta, trudno dziś weryfikowalna z uwagi na fakt zaginięcia znacznej części jego przedwojennych prac, stała się fundamentem na którym małomówny "car PRL-owskiego kina" (Joanna Preizner) budował swoją legendę.Celem pracy jest przekopanie owego fundamentu, odnalezienie i opisanie elementów, z jakich składała się fordowska autoimpresja. Stawiam tezę, że wybrany przez reżysera Mosze Lifszyca pseudonim "Aleksander Ford" jest częścią strategii twórcy, świadomie prowadzonej gry z opinią publiczną i z widzami, mającej na celu powołanie do życia sztucznie stworzonej tożsamości, oddzielonej od pochodzenia etnicznego jej użytkownika.Na wizerunek Aleksandra Forda, powstający przez dekadę jego międzywojennej działalności w interakcji z odbiorcami, składało się więc dekonstruowanie tożsamości etnicznej i konstruowanie nowej, politycznej; ponadto jej elementami były: postrzeganie reżysera jako twórcy awangardowego oraz jego flirty z kinem popularnym omawianego okresu.Opisywany proces autokreacji, brutalnie przerwany przez II wojnę światową, której wynikiem było ponowne uwypuklenie tożsamości etnicznej tak jego, jak i milionów innych Żydów, miał swoje konsekwencje w późniejszym okresie. Analiza zostaje doprowadzona do końca międzywojnia, w epilogu zaś pozostawiona zostaje furtka, umożliwiająca traktowanie tej pracy magisterskiej jako podstawy do dalszego badania życia i twórczości Aleksandra Forda.