Polish attitudes towards disabled people. Attempt to assess the variability of the phenomenon

The main topic of this thesis are attitudes of polish people towards motor disabled people. The author’s main object was to answer the question, how do disabled people feel they are perceived by other polish society and how did this changed thru last 10 years. The method of individual in-depth, free-form interview was used to investigate this issue in context of various kinds of relations in occasional, social, professional as well as family contacts.Many kinds of polish and foreign literature sources were used to build theoretical basis, including microsociology, social psychology, sociology of disability, social work and historical fields.The results of the study confirmed the introductory thesis: disabled people are regarded more and more well-disposed in polish society thru last years. It means that their possibilities as well as life quality increase. This trend is legible in domain of daily, social, professional contacts as well as educational opportunities. When considering close relations and family relations the tendency was much more difficult to define. Respondents themselves are in favour of integration solutions. They are also aware of their responsibility for building their own image and the way people think about them. They do not seem to be influenced by self-marginalisation.

Przedmiotem niniejszej pracy są postawy Polaków wobec osób niepełnosprawnych ruchowo. Celem autorki jest odpowiedź na pytanie, jak osoby niepełnosprawne czują się postrzegane przez innych członków społeczeństwa polskiego i jak oceniają zmianę swojej sytuacji pod tym względem na przestrzeni ostatnich 10 lat. Aby zbadać tę tematykę w kontekście różnorodnych kontaktów społecznych jednostki – od przelotnych przez towarzyskie i profesjonalne po rodzinne – zastosowano jakościową metodę pogłębionego wywiadu swobodnego. W celu przedstawienia podstaw teoretycznych pracy wykorzystano polskie i zagraniczne źródła, m. in. z zakresu mikrosocjologii, psychologii społecznej, socjologii niepełnosprawności, pracy socjalnej a także opracowania historyczne.Badania potwierdziły tezę postawioną na początku pracy: osoby niepełnosprawne są w ostatnich latach postrzegane przez społeczeństwo polskie coraz bardziej przychylnie, co ma wpływ na zwiększenie zakresu możliwości i poprawę jakości ich życia. Tendencja ta została zauważona na polu kontaktów „na ulicy”, a także towarzyskich, profesjonalnych oraz szans edukacyjnych. Trudniejsza do określenia jest zmiana postaw wobec respondentów w zakresie chęci zawierania bliskich relacji lub założenia rodziny. Sami niepełnosprawni są zdecydowanymi zwolennikami rozwiązań integracyjnych i dostrzegają swoją odpowiedzialność za budowanie własnego wizerunku oraz sposób, w jaki są postrzegani przez otoczenie. Nie zauważono, by badane osoby były zagrożone zjawiskiem automarginalizacji.