Poziom miedzi w tkankach samców nornicy rudej (Myodes glareolus) chronicznie narażonych na działanie tego pierwiastka.

In the presented work there was a research done about the chronic exposure of bank vole males (Myodes glareolus) to copper. The animals were provided with solutions of copper sulphate which concentration was 150 and 600 mg/1 Cu. In a control group there were males getting deionized water. At the end of the experiment, animal livers, kidneys, testes, brains and blood as well as feces were drawn. Tissues and feces were analyzed – there was an analysis of concentration of physiological elements such as Cu, Zn and Fe. Additionally, the level of hemoglobin and value of hematocrit were checked over in blood.In this work there was also an analysis done if there are interactions within given tissues between copper and zinc and iron. There were also made attempts to prove that copper in high dosages is still regulated homeostatically. It was a research made about how chronic exposure to copper influences organism of males in comparison with females.Based on the results it was found that copper accumulates mainly in livers and next in kidneys of animals. It was observed that along with growth of exposure to cooper, organism removes an excess of the element along with feces. In liver, kidneys and brain it was proved a positive correlation between a concentration of copper and zinc. It was also proved that female livers accumulate larger amounts of copper than males.

W przedstawionej pracy badano wpływ chronicznego narażenia samców nornicy rudej (Myodes glareolus) na miedź. Przez okres 3 miesięcy zwierzętom podawano roztwory siarczanu miedzi o stężeniu 150 i 600 mg/l Cu. Grupę kontrolną stanowiły samce otrzymujące wodę dejonizowaną. Po zakończeniu eksperymentu, od zwierząt pobranowątroby, nerki, jądra, mózgi i krew a także kał. W tkankach i kale oznaczono stężenia pierwiastków fizjologicznych: Cu, Zn i Fe. We krwi zbadano dodatkowo poziom hemoglobiny i wartość hematokrytu.W niniejszej pracy analizowano także, czy pomiędzy miedzią a cynkiem i żelazem zachodzą interakcje w obrębie poszczególnych tkanek. Starano się również udowodnić, że miedź w wysokich dawkach nadal regulowana jest homeostatycznie. Sprawdzono także, jak chroniczne narażenie na miedź wpływa na organizm samców w porównaniu z samicami.Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że miedź akumuluje się głównie w wątrobach a następnie w nerkach zwierząt. Zaobserwowano, że ze wzrostem narażenia na miedź, organizm usuwa nadmiar tego pierwiastka wraz z kałem. W wątrobie, nerkach i mózgu wykazano dodatnią korelację pomiędzy stężeniem miedzi i cynku. Udowodniono także, że w wątrobach samic akumulują się większe ilości miedzi niż u samców.