Donation mortis causa and legacy per vindicationem

Praca dotyczy kwestii dopuszczalności zawierania umów darowizn na wypadek śmierci na gruncie lege lata. Przedmiotem pracy jest także porównanie projektów ustaw VI kadencji sejmu, dotyczących wprowadzenia do polskiego prawa darowizny mortis causa, z instytucją zapisu windykacyjnego. Celem porównania obu instytucji jest wykazanie, że po wprowadzenie zapisu windykacyjnego nadal istnieje potrzeba uregulowania instytucji darowizny mortis causa, gdyż są to odmienne instytucje, a wprowadzenie darowizny na wypadek śmierci przyczyniłoby się do urzeczywistnienia swobody dysponowania majątkiem na wypadek śmierci. Ponadto przesądzenie dopuszczalności zawierania umów darowizn mortis causa przyczyniłoby się do zawierania takich umów. Obecne rozbieżności w doktrynie dotyczące dopuszczalności zawierania takich darowizn na gruncie polskiego prawa powoduje, że takie umowy w praktyce nie występują, pomimo tego, że już na gruncie lege lata można twierdzić, że zawieranie umów darowizn mortis causa jest w pełni dopuszczalne. Porównywanie darowizny mortis causa i zapisu windykacyjnego zostało przedstawione jedynie od strony prawa cywilnego materialnego z pominięciem prawa publicznego oraz zagadnień procedury cywilnej, ponieważ te kwestie nie wydają się być aż tak znaczące dla wykazania różnic występujących między tymi instytucjami.

This dissertation is about admissibility conclude donation mortis causa due to Polish law regulations. I want also to compare act projects of VI terms of Polish goverment offices, which are about introduction to Polish law donation mortis causa with annotation legacy per vindicationem. The purpose of such comparison is to demonstrate that even after introduction legacy per vindicationem there is still a need to regulate donation mortis causa, because these are two different institutions