Poziom miedzi w tkankach samic nornicy rudej (Myodes glareolus) chronicznie narażonych na działanie tego pierwiastka.

The aim of the study was to investigate the effect of long-term exposure to the copper on the hematological parameters and the physiological concentration of the elements in selected organs in the female bank voles (Myodes glareolus). The female bank vole were divided into three groups which received different doses of the copper with deionized water: 0, 150 and 600 mg/l for 3 months. The accumulation of copper and zinc and the concentration of the iron were defined in the livers, kidneys, brains and bloods of animals. The concentration of these metals was also analized in the animal faeces to verify if the concentration of the copper in the body, with such a high Cu-water supply, is still homeostasis regulated. The hematocrit and the hemoglobin’s level were defined as well.The experiment showed that cooper is mainly accumulated in the liver. The positive, statistically important correlation between the concentration of copper and zinc in the liver and the brain was showed as well. The excretion of the copper in the feaces increases significantly during the exposure to the copper. The increase of the concentration of Fe in the blood of the female bank voles, exposed to the Cu, suggests a synergistic interaction between copper and iron. The decrease of the concentration of Zn suggests the opposite interaction between Cu and Zn. The experiment also showed that the concentration of the copper in the liver is higher in the females than in males.

Celem pracy było zbadanie wpływu długotrwałego podawania miedzi na koncentrację pierwiastków fizjologicznych w wybranych narządach oraz na parametry hematologiczne samic nornicy rudej (Myodes glareolus). Samice nornicy rudej podzielono na trzy grupy, które przez 3 miesiące otrzymywały wraz z dejonizowaną wodą różne dawki miedzi: 0, 150 i 600 mg/l. W wątrobach, nerkach, mózgu i krwi zwierząt oznaczono akumulację miedzi, a także stężenia cynku i żelaza. Analizowano również koncentrację tych metali w wydalanym kale w celu sprawdzenia, czy stężenie miedzi w organizmie, przy tak wysokiej podaży Cu z wodą, jest nadal regulowane homeostatycznie. Zbadano również wartość hematokrytu i poziom hemoglobiny.Na podstawie przeprowadzonego eksperymentu stwierdzono, że miedź akumulowana jest głównie w wątrobie. Wykazano istotnie statystyczną, dodatnią korelację między stężeniem miedzi i cynku w wątrobie oraz w mózgu. Przy narażeniu na miedź istotnie statystycznie wzrasta jej wydalanie wraz z kałem. We krwi samic narażonych na Cu, odnotowano wzrost stężenia Fe – co może świadczyć o synergistycznym oddziaływaniu między metalami – oraz spadek stężenia Zn – co obrazuje zależność antagonistyczną. Ponadto wykazano, że stężenie miedzi w wątrobie jest wyższe u samic w porównaniu z samcami.