Evaluation of the utility of atomic spectrometry methods in quantifying manganese as a biomarker of exposure to home-produced ephedrone

The aim of this thesis was to asses the validation parameters of the GF ASS method of quantifying manganese in urine samples, demonstrate its utility in quantifying that element in urine samples collected from healthy volunteers as well as patients using ephedrone, and also compare the results obtained using the GF ASS method with those of ICP MS method.The first stage of the study consisted of validating the method; analytical parameters have been determined, i.e.: sensitivity, repeatability (3,61%), accuracy (<10%), trueness (3,46%), limit of determination (0,109 µg•L-1) limit of quantification (0,327 µg•L-1) linearity, measuring range and recovery.After analyzing the real samples, it has been determined that there is an apparent correlation between the increase in manganese concentration in the urine samples and the usage of home-produced ephedrone. It has been calculated that the concentration of manganese in the urine of individuals in the clinical group is almost two times higher than that of healthy volunteers.

Celem prezentowanej pracy było sprawdzenie parametrów walidacyjnych metody oznaczania manganu w moczu techniką GF AAS, wykazanie jej przydatności do oznaczania tego pierwiastka w próbkach moczu zdrowych ochotników oraz pacjentów przyjmujących efedron, a także porównanie otrzymanych rezultatów opracowaną metodą GF AAS z wynikami uzyskanymi z zastosowaniem metody ICP MS. W pierwszym etapie badań dokonano walidacji metody – wyznaczono parametry analityczne tj.: czułość, powtarzalność (3,61%), dokładność (<10%), poprawność (3,46%), granica wykrywalności (0,109 µg•L-1), granica oznaczalności (0,327 µg•L-1), liniowość, zakres pomiarowy, a także odzysk.W konsekwencji analizy próbek rzeczywistych, stwierdzono, że istnieje oczywista korelacja między wzrostem stężenia manganu w moczu, a przyjmowaniem syntetyzowanego w warunkach domowych efedronu. Obliczono, że stężenie manganu w moczu osób z grupy klinicznej jest prawie dwukrotnie wyższe niż u zdrowych ochotników.