Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Dymensjonalny model psychopatii

Tytuł:
Dymensjonalny model psychopatii
Dimensional model of psychopathy
Autorzy:
Kotlarska, Katarzyna
Słowa kluczowe:
psychopathy, antisocial personality disorder, dimensional approach, DSM-5
psychopatia, antyspołeczne zaburzenie osobowości, ujęcie dymensjonalne, DSM-5
Język:
polski
Dostawca treści:
Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego
Inne
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
There is a large discrepancy between dissocial personality within ICD-10 and psychopathy according to the classical approach of Cleckley and Hare. Unlike DSM-IV and ICD-10, new criteria defining antisocial personality, included in Section III of DSM-5, do not capture criminal behaviour, but focus on personality traits: increased egocentrism, low empathy, antagonism or disinhibition. The aim of this study was to test a dimensional model, in which psychopathy is conceptualised as a latent trait, explained by four predictors: empathy, sources of self-esteem, Machiavellianism and sensation seeking. Structural equation modeling shows good measures of model fit with empirical data. However, the results indicate that it is the high level of empathy which predicts psychopathy in the model. This result may be due to the fact that self-reported empathy scales do not show high validity for psychopaths. The research also shows that psychopathy is associated with the expected style of social functioning.

Istnieje duża rozbieżność pomiędzy osobowością dyssocjalną w rozumieniu ICD-10, a psychopatią według klasycznego podejścia reprezentowanego przez Harveya Cleckleya czy Roberta Hare. Nowe kryteria zawarte w Sekcji III w DSM-5 dla antyspołecznego zaburzenia osobowości nie uwzględniają już zachowań przestępczych, tak jak DSM-IV-TR lub ICD-10, skupiają się natomiast na cechach osobowości przypisywanych do tej pory psychopatii, takich jak nasilony egocentryzm, niska empatia, antagonizm czy rozhamowanie, łącząc kategorialne i dymensjonalne podejście do zaburzenia. Celem prezentowanych badań było przetestowanie częściowego modelu psychopatii ujmowanej z perspektywy dymensjonalnej. Badania prowadzono na zdrowej populacji, ponieważ w testowanym modelu istotne było uzyskanie danych z pełnego zakresu natężenia badanych cech. Psychopatia potraktowana została jako cecha latentna, przewidywana w modelu teoretycznym przez cztery zmienne: empatię, źródła samooceny, makiawelizm oraz poszukiwanie doznań. W zastosowanym modelowaniu równań strukturalnych uzyskano wysokie wskaźniki dopasowania modelu do danych empirycznych, przy czym okazało się, że to wysoki, a nie niski poziom empatii jest predyktorem testowanej cechy latentnej. Może to wynikać z faktu, iż samoopisowe metody badania empatii nie są skuteczne w przypadku psychopatii. Jednocześnie pokazano, że psychopatia jest związana z oczekiwanym stylem funkcjonowania w społeczeństwie, ukazując tendencje psychopatów do zajmowania przewidywanej przez model teoretyczny niszy społecznej.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies