DOM JAKO TEKST, CIAŁO I CODZIENNOŚĆ W POEZJI KRYSTYNY MIŁOBĘDZKIEJ

This paper provides an interpretation of Krystyna Miłobędzka's poetry from the angle of 'home' category. It traces the links between 'home' and categories such as text, body and everyday life. As far as the issues related to the notion of 'text' are concerned, the author refers to Jacques Derrida's notes on hospitality, Martin Heidegger's conception of indwelling in language and the theory of visual poetry. In the 'corporal' part of the text author makes use of Georg Hegel's and Gabriel Marcel's conceptions. Finally, in the chapter dedicated to everyday life, the famous Jolanta Brach-Czaina's essay Krzątactwo and the book Codzienne, przedmiotowe, cielesne. Języki nowej wrażliwości w literaturze polskiej XX w. are considered. All in all, the main purpose of this paper is to show connections between categories mentioned above and, even more importantly, to establish the notion of 'home' as a crucial to the poetry of Miłobędzka.

Praca stanowi analizę poezji Krystyny Miłobędzkiej pod kątem kategorii domu. Opisuje ona zależności łączące dom z tekstem, ciałem i codziennością. W rozdziałach dotyczących tekstu autorka korzysta między innymi z ustaleń Jacquesa Derridy na temat gościnności oraz Martina Heideggera dotyczących zadomowienia w mowie, nawiązuje także do teorii poezji wizualnej. W rozdziale o cielesności pomocne okazały się koncepcje Hegla oraz Gabriela Marcela. Z kolei w części dotyczącej codzienności autorka nawiązuje do głośnego eseju Jolanty Brach-Czainy pt. Krzątactwo, korzysta też z książki Codzienne, przedmiotowe, cielesne. Języki nowej wrażliwości w literaturze polskiej XX w. Celem pracy jest wskazanie powiązań pomiędzy wspomnianymi kategoriami, a przede wszystkim podkreślenie, że dom jest jednym z najistotniejszych tematów tej poezji.