European solutions to the issue of women’s participation in politics.

Under-representation of women in political life is a problem that was given attention in the mid-nineteenth century. In those days women started postulating equal participation of men and women in parliamentary sessions and other political institutions. Emancipation policy of that time led to granting women the right to vote. This event gave rise to a new philosophy in women’s mentality, i.e. if it is possible to choose a representative, then why it should not be a woman. However, still a general belief prevailed in the society that power is granted to men, whereas women should stay at home with their families and their main task is to give birth to children and to take care of home. This paper aims to present solutions for increasing participation of women in politics, ones that have been used or are still being implemented in European countries. This thesis also discusses the reasons of a small number of women in politics, and it specifies institutional projects that are applied in the European Union to counteract this situation. The study defines the strategy of Gender Mainstreaming that is used in the European Union. The principles of the strategy are discussed in detail with its potential advantages and disadvantages. The thesis presents equality regulations in the structures of the Community and the European Union together with issues discussed during international conferences on discrimination against women in political life and professional career. In one of the chapters attention is paid to ideas and initiatives which have been applied in the EU countries and which have contributed to an increase in the number of women in politics. Basic solutions such as quota and parity systems are described in detail together with the effects of their legal or party implementation. Additionally, one of the tables presents governmental institutions of the particular Member States of the Union, which mission is to increase the participation of women in politics. The last part of the paper characterizes initiatives related to women’s equality which are carried out by the European Union institutions and other international organizations cooperating with the Union.

Niedoreprezentowanie kobiet w życiu politycznym jest problemem, który sięga początków XIX wieku. Wówczas wśród kobiet przeważały głosy, że udział w obradach parlamentarnych oraz innych organach odpowiedzialnych za politykę powinien przypadać na równi mężczyznom jak i kobietom. Polityka emancypacji w ówczesnych czasach doprowadziła do uzyskania przez kobiety czynnego prawa wyborczego. Wydarzenie to zrodziło w mentalności kobiet myśli, że skoro możliwy jest już wybór swojego przedstawiciela, to dlaczego tym przedstawicielem nie miałaby być kobieta. Istniało jednak ogólne społeczne przekonanie, że władza zarezerwowana jest dla mężczyzn, a kobietom należy się miejsce w domu, przy rodzinie, a ich podstawowym zadaniem jest urodzenie dziecka oraz dbanie o ciepło ogniska domowego. Niniejsza praca ma na celu ukazanie rozwiązań dotyczących zwiększania partycypacji kobiet w polityce, które zastosowano, bądź nadal są praktykowane w krajach europejskich. Praca ta ukazuje również przyczyny małej ilości kobiet w polityce oraz instytucjonalne projekty stosowane przez Unię Europejską, które mają przeciwstawić się temu procederowi. W pracy zdefiniowana została strategia Gender Mainstreaming prowadzona przez Unię Europejską. Przedstawione zostały zasady funkcjonowania tej strategii oraz wady i zalety płynące z niej. Opisane zostały myśli równościowe w strukturach Wspólnoty oraz Unii Europejskiej, a także konferencje międzynarodowe dotyczące dyskryminacji kobiet w życiu publicznym. W jednym z rozdziałów skupiona została uwaga na pomysłach i inicjatywach stosowanych przez kraje Unii Europejskiej, które przyczyniły się do zwiększenia ilości kobiet w polityce. Szczegółowo opisane zostały podstawowe rozwiązania tj. systemy kwotowe i parytetowe oraz skutki, jakie ich prawne bądź partyjne wprowadzenie przyniosło. Ponadto, w tabeli zaprezentowane zostały organy rządowe poszczególnych państw członkowskich Unii, których zadaniem jest zwiększanie partycypacji kobiet. W ostatniej części pracy scharakteryzowano i opisano inicjatywy prowadzone przez organy powołane w ramach Unii Europejskiej i innych organizacji międzynarodowych współpracujących z Unią.