Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (ICRC), utworzony w Genewie w Szwajcarii w 1863 roku, to jedna z najważniejszych międzynarodowych organizacji humanitarnych na świecie. Stanowi jeden z trzech komponentów Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca (obok Stowarzyszeń Krajowych Czerwonego Krzyża, Czerwonego Półksiężyca i Czerwonej Gwiazdy Dawidowej oraz Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca). Swoje istnienie zawdzięcza biznesmenowi z Genewy – Henry’emu Dunant’owi - który przerażony krajobrazem pola bitwy pod Solferino we Włoszech w 1859 roku, zainicjonwał w późniejszym czasie utworzenie krajowych stowarzyszeń pomocy niezbędnych podczas wojny i zapewnienia im ochrony. Spory prawników wywołuje kwestia podmiotowości prawnej ICRC w świetle prawa międzynarodowego. Jest on niezależną i bezstronną organizacją, ustanowioną na mocy prawa krajowego Szwajcarii, ale działa przede wszystkim na arenie międzynarodowej. Rozbieżność poglądów doktryny wywodzi się z problemu z jednoznacznym zakwalifikowaniem go jako organizacji międzyrządowej bądź pozarządowej. Wielu zwolenników posiadania podmiotowości prawnej przez ICRC podnosi, że jeżeli państwa uczestniczą w realizowaniu przez niego ius tractatuum, ius legationis i ius standi, to prowadzi to do wniosku, że uznają one jego podmiotowość prawnomiędzynarodową, tym samym wykształciła się norma zwyczajowa. W kwestii mandatu i roli Komitetu wymienić należy czterech sytuacje, w których podejmuje on działania. Po pierwsze interweniuje podczas międzynarodowych i niemiędzynarodowych konfliktów zbrojnych. Te kompetencje wynikają jasno z konwencji genewskich, na mocy których państwa upoważniły go do działania w czasie wojny, a także po jej zakończeniu. Po drugie, na mocy statutu Ruchu ICRC wykonuje swoje kompetencje również w innych poważnych sytuacjach przemocy, na przykład w sytuacjach napięć wewnątrzpaństwowych. Po trzecie, może wysyłać swoje wsparcie humanitarne do ofiar klęsk żywiołowych, katastrof technologicznych lub epidemii. Po czwarte współpracuje z innymi organizacjami humanitarnymi, wspomaga ich pracę i doradza w sprawach związanych z MPH. Swoje działania Komitet realizuje poprzez delegacje wysyłane do różnych krajów. Jedną z podstawowych zasad działania ICRC jest dyskrecja. By przekonać państwa do zaprzestania naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego i stosowania się do postanowień konwencji genewskich Komitet stosuje taktykę tak zwanej „cichej dyplomacji humanitarnej”. Jeżeli ona zawodzi, Komitet postanawia przełamać zasadę dyskrecji. Przedstawienie swoich obserwacji do wiadomości społeczeństwa albo wręcz publiczne potępienie danego zachowania jest środkiem, po który ICRC sięga tylko w ostateczności.Kolejne dekady przynoszą nowe przeszkody dla ICRC. Dużym wyzwaniem jest stałe przystosowywanie norm międzynarodowego prawa humanitarnego do ciągle ewoluujących typów konfliktów oraz stosowania innowacyjnych praktyk wojennych i broni. Komitet musi stale monitorować postęp techniczny i obserwować nowe zjawiska na polach bitwy. Wiele współczesnych konfliktów ciężko jednoznacznie zakwalifikować do jakiegoś znanego już w prawie humanitarnym rodzaju konfliktu, na przykład terroryzm. Również rozwijająca się technologia i nowoczesne rodzaje broni utrudniają często podjęcie skutecznych działań.Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża to jedna z najbardziej liczących się i efektywnie funkcjonujących międzynarodowych organizacji humanitarnych na świecie. Działa nieprzerwanie od 1863 roku i obecnie zatrudnia około 12 000 osób w ponad 80 krajach oraz miliony wolontariuszy. Mimo podnoszonych głosów krytyki, ICRC nie raz potwierdził swoją nieocenioną rolę w ratowaniu ludzkich istnień.
The International Committee of the Red Cross (ICRC ), established in Geneva, Switzerland in 1863 , is one of the major international humanitarian organizations in the world. It is one of the three components of the International Red Cross and Red Crescent Movement (next to the National Societies of the Red Cross, Red Crescent and the Magen David Adom, as well as to the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies). Its existence is a result of an idea and work of a businessman from Geneva - Henry Dunant – who witnessed the battle of Solferino in Italy in 1859. He was so terrified with the landscape of the battlefield that he later initiated a creation of national aid associations helping during a war.International lawyers do not speak with one voice on the issue of legal subjectivity of the ICRC under international law. The Committee is an independent, non-partisan organization established by the national law of Switzerland, but operating primarily in the international arena. The divergence of the doctrine arises from the problem of classification the institution as a intergovernmental or non-governmental organization.Many proponents of the ICRC’s legal personality argue that if the countries are involved in the implementation of the above-mentioned ius tractatuum, legationis and ius standi, it leads to the conclusion that they recognize the international legal subjectivity of the organization. Therefore, after over 150 years of practice, we can assume that a customary rule has evolved granting the organization such personality. In terms of the mandate and role of the Committee we should mention four situations in which it takes actions. First it intervenes in international and non-international armed conflicts. These competences are clearly stated in the Geneva Conventions, under which a State authorizes the Committee to act in time of war and after it ends. Second, under the Statutes of the Movement, ICRC exercises its powers in other serious situations of violence, for example in situations of internal tensions. Thirdly, the ICRC can send its humanitarian assistance to victims of natural disasters, technological disasters or epidemics. Fourth, it works with other humanitarian organizations, supports their work and advises on matters relating to the IHL. The Committee carries out its activities through the delegations sent to different countries. One of the basic principles of the ICRC is discretion. To persuade countries to stop violations of international humanitarian law and to comply with the provisions of the Geneva Conventions, the Committee uses a tactic so-called " quiet diplomacy”. When it fails, the Committee decides to break the principle of confidentiality. It reveals its observations to the public opinion or even goes as far as to public condemnation of the conduct in question. However, the ICRC uses these means only as a last resort.The next decade brings new obstacles for the ICRC . A major challenge is the constant need of adjustments for rules of international humanitarian law to the ever- evolving types of conflicts and the use of innovative practices of war and weapons. The Committee must constantly monitor technological progress and watch the developments on the battlefield. Many of today's conflicts are not easy to be qualified to a common type of conflict, for example terrorism. Particular problems may be posed by an issue of identifying the conflict as a conflict of a non-international character. Also developing technology and modern weapons often make it difficult to take effective action.The International Committee of the Red Cross is one of the most important and effective international humanitarian organizations in the world. It has operated continuously since 1863 and currently employs approximately 12 000 people in over 80 countries and millions of volunteers. Despite the criticism raise, the ICRC confirmed its invaluable role in saving lives, not once.
