Bilingual Education in Tibet and selected areas.

The thesis presents the problem of bilingual education taking as an example the region of Tibet. The main goal of this work is to determine the nature of the Tibetan schools and establish whether it can be named as bilingual education.The first chapter presents the definition of bilingualism, which becomes the basis for further hearing. The historical background is given to help understanding the foundation on which bilingual education grew in the world. Some types of bilingual education are presented as a help in the classification of education presented in the following parts of the paper.The second chapter shows forms and structures of bilingual education in selected regions. The areas chosen for analysis at this stage are examples of places where bilingual education was introduced. Methods of teaching and reasons of introducing this kind of schooling are analyzed. The emphasis falls on the linguistic situation of each of these areas. To gather broad picture of the problem, have been selected regions of the three continents of the world.The third chapter is an introduction to the problem of education in Tibet. A brief history of Tibet id presented, as well as geographical location and linguistic situation of the country. All of these factors have an impact on the current state of Tibetan education, so closely associated with Chinese politics. This chapter also aims to give an idea of the Tibetan language in education during the history and at the present time. The third chapter also gives the most current information about educational reforms initiated by the Chinese government in 2010 and the young Tibetans reactions to these events.The last chapter focuses on Tibetan education system itself. It presents a brief historical overview of education in Tibet, which has traditionally relied on centers organized by the Buddhist monasteries. The Chinese education policy, and its impact on the state of education in the areas inhabited by national minorities, as Tibet, is highlighted. This part of the thesis also presents the main features of the Tibetan bilingual education, the various aspects concerning it, as fees, opinions of parents, teachers etc.This work is based on an analysis of historical events and comparing the educational situation in different parts of the world, to clearly outline the problem of bilingual education. The sources used for creating this paper are based on the works of outstanding scientific research problems in different regions of the world.Given the socio-political situation of Tibet, where the Tibetan language coexists with the Chinese, uding the term of the bilingual education in that region makes sense. But this is not a single model, clearly defined by law, which can be inserted into the framework of the typology presented in the first chapter of the work. During more than last fifity years the situation of the Tibetan language in schools has evolved along with changes in the policy of China. Depending on the situation, the Tibetan could or could not be used as the language ofinstruction.

Praca przedstawia problem edukacji dwujęzycznej na przykładzie Tybetu. Głównym celem pracy jest określenie charakteru szkolnictwa tybetańskiego i ustalenie czy może być ono określane mianem edukacji dwujęzycznej.W pierwszym rozdziale przedstawiona jest definicja bilingwizmu, która stanowi podstawę dla dalszych części rozprawy. Tło historyczne ma pomóc w zrozumieniu fundamentów, na których wyrosła edukacja dwujęzyczna na świecie. Zaprezentowane typy szkolnictwa bilingwalnego służą za pomoc w klasyfikacji systemów edukacji prezentowanych w dalszej części pracy.Rozdział drugi prezentuje formy i struktury nauczania dwujęzycznego w wybranych regionach. Obszary wybrane do analizy na tym etapie pracy są przykładami miejsc, gdzie edukacja bilingwalna została wprowadzona. Analizie zostają poddane sposoby funkcjonowania oraz powody zainicjowania takiej, a nie innej formy szkolnictwa. Nacisk pada na sytuację lingwistyczną każdego z omawianych rejonów. Dla zebrania szerokiego obrazu problemu, wybrane zostały rejony z trzech kontynentów świata.Rozdział trzeci stanowi wprowadzenie do problemu edukacji w Tybecie. Przedstawiona zostaje krótka historia Tybetu, położenie geograficzne oraz sytuacja językowa kraju. Wszystkie wyżej wymienione czynniki mają wpływ na obecny stan szkolnictwa tybetańskiego, tak ściśle związanego z chińską polityką. Rozdział ten mówi również o losach języka tybetańskiego w edukacji na przestrzeni historii oraz w czasach obecnych. Zawarte w nim zostały najbardziej aktualne informacje dotyczące reform edukacyjnych zainicjowanych przez rząd chiński w 2010 roku oraz reakcje młodych Tybetańczyków na te wydarzenia.Rozdział czwarty skupia się na tybetańskim systemie edukacji. Przedstawia krótkie zarys historyczny szkolnictwa w Tybecie, które tradycyjnie opierało się na centrach zorganizowanych wokół buddyjskich klasztorów. Poruszony zostaje temat chińskiej polityki edukacyjnej oraz jej wpływu na stan systemu oświaty w rejonach zamieszkałych przez mniejszości narodowe, jak Tybet. W rozdziale tym przedstawione zostają główne cechy tybetańskiej edukacji bilingwalnej, różne aspekty jej dotyczące, jak opłaty, stosunek rodziców, kadra nauczycielska itp. oraz naświetlone są trudności, z którymi edukacja ta musi się borykać.Praca ta opiera się na analizie wydarzeń historycznych oraz porównywaniu sytuacji edukacyjnej w różnych rejonach świata, aby w jasny sposób zarysować problem edukacji dwujęzycznej. Źródła wykorzystane w celu powstania rozprawy opierają się na dziełach naukowych znakomitych badaczy problemów związanych ze szkolnictwem w różnych regionach świata. Ważnym elementem były również artykuły pochodzące z wiarygodnych portali informacyjnych, które stały się cennym źródłem w tematach najbardziej aktualnych.Biorąc pod uwagę sytuację polityczno-społeczną Tybetu, gdzie język tybetański współegzystuje z chińskim, określenie tamtejszej edukacji mianem dwujęzycznej nie jest bezpodstawne. Nie jest to jednak jednolity model, jasno określony prawnie, który można włożyć w ramy typologii przedstawionej w pierwszym rozdziale pracy. Przez ostatnie półwiecze sytuacja języka tybetańskiego w szkołach zmieniała się wraz ze zmianami w polityce Chin. W zależności od sytuacji, tybetański mógł być używany jako wykładowy, mógł się rozwijać i prowadzone były prace nad materiałami dydaktycznymi w tym języku. W innych okresach ponownie wprowadzano chiński jako pierwszy język i cały program nauczania dążył do jednolitości z obowiązującym w całych Chinach.