Unity in diversity - Indonesian state ideology in relation to adat communities

The aim of the research is to examine whether the promises of the ideological foundation of Indonesia, Pancasila, and the national motto ‘unity in diversity’ are fulfilled in the relation to the adat communities. The thesis concentrates on how the implementation of various political programmes have affected the life of the communities. Firstly, the origin of the state ideology and the importance of unity for Indonesia is presented. It is highlighted how the implementation of the ideology relates to the privileges and responsibilities of the citizens as well as to human rights. Secondly, the issue of Indonesian diversity is introduced. The programme of mass resettlements, transmigrasi, and the post-1998 decentralization reform are analyzed. Finally, the evolution of state definitions of the adat communities is presented. The changing evaluation of these groups as well as economic and social programmes related to the communities are scrutinized. Lastly, the rise of the adat movement and self-determination of the indigenous are presented and it is explored how they influence government approach to the communities.

Praca analizuje Indonezyjską ideologię państwową, u podstaw której leży filozofia Pancasila oraz motto „jedność w różnorodności” pod kątem ich wpływu na społeczności, które za obowiązujące uznają prawo zwyczajowe – adat. Praca skupia się na tym, w jaki sposób wdrożenie rządowych programów, takich jak przymusowe programy przesiedleńcze lub asymilacyjne, wpływa na poziom życia społeczności. Pierwsza część poświęcona jest źródłom ideologii państwowej oraz znaczenia, jakie dla sprawnego funkcjonowania państwa ma jedność. Uwypuklone jest, w jaki sposób wdrożenia ideologii odnoszą się do praw i obowiązków obywateli. Następnie wprowadzone zostaje zagadnienie różnorodności etnicznej Indonezji oraz przeanalizowany jest wpływ na nią programów masowych migracji oraz reformy decentralizacyjnej wprowadzonej po transformacji 1998 roku. Ostatnia część poświęcona zmianom zachodzącym w rządowej linii definiowania społeczeństw tradycyjnych. W analizie uwzględnione zostały także rządowe programy pomocy socjalnej oraz metody zarządzania surowcami naturalnymi oraz kształtujący się ruch społeczeństw prawa zwyczajowego.