„Re-kreacje” prozy Tadeusza Konwickiego w twórczości Jurija Andruchowycza. Mała Apokalipsa a Moscoviada

The presented master's thesis are the comparative analysis of A Minor Apocalypse by Tadeusz Konwicki and The Moscoviad by Yuri Andrukhovych. This paper argues that the Andrukhovych's book is a metaphorical translation of Konwicki's book (within the meaning of Joseph Brodsky) or “re-creation” (I proposed a term, which is a reference to the first Andrukhovych’s novel), which is a kind of repeated, the next installment of the creation of A Minor Apocalypse. The thesis tries to prove of texts in terms of the basic components of the presented world (time and place of action, the characters and the story, in this case also plot “against the Soviet empire”). The first chapter is devoted to Yuri Andrukhovych, as well as his original view on the identity of Central Europe. In the second chapter I try to show that the polish-ukrainian literary relations have left their mark in many areas of receiving texts. The third chapter is a thorough comparative analysis of the two texts, including also the previous texts of the two authors. The ending is an attempt to answer the question about the meaning of reading, question, which comes from essay The log-book by Andrzej Stasiuk.

Prezentowana praca magisterska jest analizą komparatystyczną Małej Apokalipsy Tadeusza Konwickiego oraz Moscoviady Jurija Andruchowycza. W pracy stawiam tezę, że książka Andruchowycza jest przekładem metaforycznym (w rozumieniu Josifa Brodskiego) lub „re-kreacją” (proponowanym przeze mnie terminem, który jest nawiązaniem do debiutanckiej powieści Andruchowycza), czyli pewnego rodzaju powtórzoną, kolejną odsłoną czy kreacją Małej Apokalipsy. Tezę udowadniam, analizując wyżej wymienione teksty pod kątem podstawowych składników świata przedstawionego (czasu i miejsca akacji, bohaterów a także fabuły, w tym przypadku także „stosunku do imperium radzieckiego”). Rozdział pierwszy poświęcony jest sylwetce Jurija Andruchowycza, a także jego oryginalnemu poglądowi na tożsamość środkowoeuropejską. W drugim rozdziale próbuję pokazać, że polsko-ukraińskie stosunki literackie odcisnęły swoje piętno na wielu płaszczyznach odbioru tekstów. Rozdział trzeci natomiast jest gruntowną komparatystyczną analizą obu tekstów, z uwzględnieniem poprzednich tekstów obu autorów. Zakończenie jest próbą odpowiedzi na pytanie o sens lektury, które w eseju Dziennik okrętowy postawił Andrzej Stasiuk.