Interpretacje tradycyjnych technik fotograficznych we wspólczesnej polskiej fotografii

The thesis is an attempt to look at activities of contemporary photographers who work using traditional photographic techniques trough a prism of Walter Benjamin's philosophy. Analysis of photographs has been supported by German philosopher's reflection concerning aura, trace, allegory and experience. Demonstration of the mechanisms of allegory in productions created in medium of traditional photography and presenting it as a tool to restore experience enabled development of reflection at melancholy as foundation of a creative approach of the artists referencing to historical meanings of the photographic image. Escape from reality and openness to fiction, which characterize photographs being subject to analysis, shown that traditional photography despite of common belief is not a bastion of reality. Close look at the effects of the photographers' work, which returns to the closed chapters of the history of the photography, noticing in their works the features attributable to the melancholics and connecting their actions with a mechanism of memory work very important to Benjamin, was the factor which facilitated reflection aiming at final definition the experience of the photographic image as the experience of a loss.

Praca jest próbą spojrzenia na działalność współczesnych fotografów pracujących w tradycyjnych technikach fotograficznych przez pryzmat filozofii Waltera Benjamina. Analiza fotografii wsparta została refleksją niemieckiego filozofa dotyczącą aury, śladu, alegorii doświadczenia. Przedstawienie mechanizmów alegorii w realizacjach powstałych w medium tradycyjnej fotografii i ukazanie jej jako narzędzia przywracania doświadczenia, pozwoliło rozwinąć refleksję nad melancholią jako fundamentem twórczej postawy artystów odwołujących się do historycznych znaczeń fotograficznego obrazu. Ucieczka od rzeczywistości i otwarcie na fikcję, charakteryzujące fotografie będące przedmiotem analizy, wskazały, że tradycyjna fotografia, wbrew częstemu przekonaniu, nie jest ostoją realności. Bliższe przyjrzenie się efektom pracy fotografów, którzy wracają do zamkniętych rozdziałów historii fotografii, dostrzeżenie w ich twórczości cech, tradycyjnie przypisywanych melancholikom i powiązanie ich twórczych działań z bardzo istotnym dla Benjamina mechanizmem pracy pamięci, pozwoliło rozwinąć refleksję zmierzającą do ostatecznego określenia doświadczenia obrazu fotograficznego jako doświadczenia straty.