The impact of cinema visual rhetoric on video games

Altought video games are based of idea of playing they don’t seem to consist only of engine or mechanics. Their crucial part is also a visual language through which they communicate with the player. In the beginning – simple and synthetized, based on interactivity and formed by technological limitations, at some point it evolved and started to77borrow more and more from another audiovisual medium – movies. Despite the fact that in seventies it was easy to distinguish one from another, now they bear a striking resemblance. Video game designers use even more cinematic technics like lens simulations (depth of field effects, bokeh or tilt shift ), framing ( balanced composition, rule of thirds, camera shots and angles) and editing (cross cutting, focalization ) running away from standard video games picturing and getting close to the film look.

Gry komputerowe to nie tylko mechanika ale także język wizualny stanowiący formę komunikacji z graczem. Początkowo prosty i syntetyczny, oparty na ich interaktywności i zdominowany przez technologiczne utrudnienia ewoluował, z czasem upodabniając się do innej formy audiowizualnej – filmu. Choć jeszcze w latach siedemdziesiątych produkcje filmowe i gry wyglądały zupełnie inaczej i były rozróżnialne na pierwszy rzut oka, dziś często są do siebie bliźniaczo podobne. Twórcy gier ciągle sięgają po różne formy estetyzacji obrazu zaczerpnięte ze świata kina – symulacje efektów obiektywów (głębia ostrości, bokeh, tilt shift), kadrowanie obrazu według filmowych zasad (kompozycja, trójpodział, podział na plany) , montaż (równoległe przedstawianie kilku wątków, przebitki i przerywniki, efekty subiektywizujące) i oddalają się od tradycyjnych wzorców przedstawiania w grach.