Blisko dwa stuleci historii Rosji, od zbrojnego wystąpienia szlacheckich rewolucjonistów do udanego zamachu na premiera Stołypina ukazały, że organizacje spiskowe i terrorystyczne miały znaczny wpływ na historię rosyjskiego kraju. Żyjąca w ciągłym strachu opozycja, jeśli możemy mówić o opozycji przy rządach samowładztwa, swoim zachowaniem i polityką pokazała, że jest znaczącym tworem oraz należy się liczyć z jej zdaniem. Już od początku XIX w. w Rosji można było spostrzec oznaki niezadowolenia społecznego objawiające się niechęcia czy nawet nienawiścią do instytucji caratu. Dla jednego przedstawiciela niezależnie której warstwy społecznej, walka z caratem jest nieskuteczna, czy wręcz niemożliwa. Dlatego wszelkie organizacje, których podstawowym założeniem było zmienienie ustroju politycznego Rosji chętnie łączyły się w grupy. Silne tendencje zjednoczeniowe miały na celu umocnienie własnej pozycji na arenie politycznej, jak i ułatwiały walkę ze znienawidzonym wrogiem. Podobnie jak jednoczący się dekabryści, narodowcy czy eserowcy, wszyscy zgodnie uważali, że tylko w dobrze zorganizowanej i zarządzanej grupie będą w stanie zrealizować cele statutowe swojej organizacji.Jak wspomniałem wcześniej, terroryzm czy inne akty „opozycyjnej polityki” są skuteczne tylko wtedy, gdy ofiara działa zgodnie z planem terrorystów. W Rosji, gdzie carat jak polityka państwa totalitarnego ingeruje w każdy aspekt życia obywateli, reakcja rządu bywa czasem przeciwno do założeń bojowników. Zamiast ustępstw i planowanych reform na opozycjonistów sypią się dotkliwe kary, gdzie kilkudziesięcioletnia zsyłka na Syberię jest karą najłagodniejszą. Liczne upokorzenia i kary zawsze spadają na twórców i głównych działaczy ugrupowań jak i zwykłych członków. Jeśli mówimy o „nurcie jawnym” przy samowładztwu – liczna polemika w prasie – najdotkliwszą karą jest oczywiście zamknięcie drukarni wydającej pismo i oczywiście katorga dla redaktora naczelnego, bądź wieloletnie więzienie. W większości przypadków skazywani na śmierć i zsyłkę są wybitni przedstawiciele rosyjskiej inteligencji, szlachty czy nawet poeci. Sam carat eliminuje więc przeciwników politycznych, którzy by mogli całkiem realnie wpłynąć na politykę oraz dzięki swoim często błyskotliwym i lepszym niż urzędniczymi pomysłami mogli by znacząco polepszyć warunki bytu narodu rosyjskiego, ponieważ to właśnie przedstawiciele wywodzący się z ludu rosyjskiego są w stanie sprostać ich wymaganiom. W niektórych przypadkach po desperackich aktach przemocy, car raczej za namową swoich doradców ustępuje żądaniom opozycji i spełnia ich warunki. Przez dziesięciolecia dotkliwych kar, punktem kulminacyjnym jest działalność eserowców, którzy stosując terror indywidualny przyczynili się do licznych zmian w dziedzinie polityki carskiej. Wraz z nieustającym niezadowoleniem społecznym spowodowanym nieudolnymi reformami, kolejną przegraną wojną, bądź surowymi i często bezsensownymi karami spadającymi na chłopstwo rosyjskie wymusili pierwsze w historii Rosji, demokratyczne wybory do Dumy.Przez ponad dwa stulecia naród rosyjski nie ustępował w walce o podstawowe prawa jednostki jak i swobody polityczne. Podobnie jak w innych krajach europejskich rosyjskie organizacje spiskowe i terrorystyczne udowodniły, że są znaczącym przeciwnikiem, skutecznie przyczyniając się do zmiany polityki wewnętrznej caratu.
When analysing clandestine and terrorist organisations of Tsarist Russia, one should start with gentry – Decembrists started their covert activities on the beginning of XIX century, as the Tsar army went after Napoleon’s blue cloaks. Faulty internal policies caused the open revolt of Decembrists in 1825, resulting in over 120 12th category sentences, 36 capital punishments. Alexander I however granted pardon to many of those delinquents limiting the death toll to 5.One example is colonel Paweł Pestl, author of “The Green Book”, containing the statute and action plan of the biggest Decembrist party responsible for the uprising. To restrain such ideas Mikołaj I established the 3rdSection of His Majesty Chambers in July 1826. Run as the reaction constabularies it became the most powerful police force in the nation with almost limitless powers ranging from information gathering to running political prisons. Within such an oppressive society demonstrating disdain towards authorities wasn’t easy, therefore secret gatherings run by gentry went in pair with some passive resistance from peasants and “discussions” in papers and magazines.One of the major issues, raging for years in Tsarist Russia was the discussion between the Slavophils and the Westerners. Based on the XVIII century rivalry between Moscovy and Sankt Petersburg they respected the Tsar ideas however had a completely different views as to the future of Russia. While Slavophils considered Russia’s original way for future developments, Westerners wanted it to mirror other European monarchies. Following the death of Mikołaj I the country started to break down. Alexander II based his rulership on falsified reports by his clerks while financial crisis and general unrest grow among his subjects. Even the peasant reform of 1861 was misguided as the peasantry went against the new rules till the end of XIX cent. Nihilsts from Earth and Will organisation can be named the first revolutionary force in the 1860s coming from the lack of positive developments within the Russian society. Their successors, populists however wanted to base the revolution against the Tsar on the peasantry, who despite all, still viewed the ruler as the Father of the country. Piotr Ławrow, Piotr Tkaczow and Michaił Bakunin – the founder of Russian anarchism were among the main theoreticians of populism.Following many smaller and local organisations in 1876 the second Earth and Will was formed. And once again the revolutionaries went among the peasantry only to be met by fear and reluctance among the general population. Seeing that, the populists switched their focus to more direct approach. The Will of People, clandestine follower of the second Earth and Will, albeit stating in their statute a step by step approach to earning political and personal freedom, saw armed resistance as their primary mean to achieve their goals. Starting with covert executions on tsarist clerks they went on and culminated their actions in successful attempt on the Tsar Alexander the Third on March 1st, 1881. This event marked the swing among the peasantry of Russia – despite longing for reforms the general population went strongly against the domestic terrorist and supported the Tsarist constabularies. During last years of XIX century the populist were still active but only within towns and cities of Central Russia. Seeing the failure of inciting the popular revolt their action
