Zastosowanie 2-[(2-Hydroksyetyl)-(1,3-difenyl-1H-pyrazolo[3,4-b]chinolin-6-ylmetyl)-amino]etanolu (fluorescencyjny wskaźnik kationów) w eksperymentach analitycznych i fizykochemicznych

Several physico-chemical methods were applied in order to detect of inorganic cations, such as: sodium, lithium, calcium, magnesium, zinc and lead. To detected them there were used potentiometric titrations and conductometric titrations. A new method, fluorimetric titration was also applied in presence of fluorophore as well. The fluorophore formed a strongly fluorescing complex with aforementioned cations. The analysis of dependence of molar conductivity on the concentration was examined. The Fuoss’ method was applied to determine the association constant for inorganic salts 1:1 (sodium and lithium perchlorates). The measurement of fluorescence decay for LL1 dye was performed in absence and presence of inorganic cations. The measured functions were bi-exponential. The analysis of decay function made it possible to determine amplitudes of two components decay, “quick” for ligand, and “slow” for complex. A new method to determine the stability constant of complex of dye LL1 and metal cation, based on analysis of amplitedes decays of fluorescence, was proposed.

Zastosowano szereg metod fizykochemicznych do oznaczenia stężenia jonów nieorganicznych takich jak: Na+, Li+, Mg2+, Ca2+, Zn2+ oraz Pb2+. W tym celu posłużono się metodami klasycznymi, takimi jak miareczkowanie potencjometryczne i konduktometryczne. Zastosowano także nową metodę, miareczkowanie fluorymetryczne, gdzie miareczkowano w obecności fluorofora, który tworzył silnie fluoryzujące kompleksy z wyżej wymienionymi kationami. Dokonano także analizy zależności przewodnictwa molowego od stężenia elektrolitu. Dla soli typu 1:1 ( w naszym przypadku nadchloranu sodu i litu) zastosowano metodę Fuossa do wyznaczenia stałej asocjacji tych soli. Dokonano pomiaru funkcji zaniku fluorescencji LL1 w nieobecności i obecności badanych soli. Zmierzone funkcje zaniku fluorescencji miały charakter dwu-wykładniczy. Przeprowadzona analiza funkcji zaniku pozwoliła na wyznaczenie amplitud dwóch składowych zaniku, a mianowicie „szybkiej” charakterystycznej dla wolnego liganda oraz „wolnej” charakterystycznej dla utworzonego kompleksu liganda z badanym kationem metalu. Zaproponowano nową metodę wyznaczania stałych trwałości kompleksu barwnika LL1 z kationem metalu, w oparciu o analizę amplitud zaników fluorescencji.