Procesy emancypacji politycznej Berberów w Maghrebie: czynniki historyczne i kulturowe

The purpose of this study was to describe the activity of the Berber population in the struggle for recognition of their language and their cultural identity. Berbers live in isolation to the societies in which they live. They treat their different culture and language, as a reason to be proud. They left their permanent mark on the cultural and historical identity of North Africa.The thesis contains four chapters. The first part brought closer basic informations about the Berbers. They are indigenous people of North Africa, who inhabit these lands since ancient times.The second part of the paper will show that the colonial policy was to wedge among the Arabs and Berbers, and led to the consolidation of the stereotypes that are today an important concern in Algeria, Tunisia and Morocco. It was a process wedging community, which has an impact on the current social system in these countries.The third chapter will show the situation of Berbers after gaining independence by Algeria, Morocco, Tunisia and Libya. Then the power passed into the hands of local Arab elites. The Berbers were forced to intense protests against underestimating their culture and identity.The final chapter shows the effect of the Arab Spring on the issue of Berber. When governments of all the Maghreb countries faced massive public protests and demands of political and social.The study was based on articles about issues of multiculturalism, Berbers identity problems and their struggle for cultural identity.The aim of the paper is to show that the events of the Arab Spring has given new opportunities for Berber movement, but also strengthened its ideological rivals in Morocco, Tunisia and Libya. Arab Spring has shown Berbers that it is worth to fight for their cultural and political rights.

Celem niniejszej pracy magisterskiej było opisanie aktywności ludności berberyjskiej w walce o uznanie ich tożsamości językowej i kulturowej. Berberowie żyją w izolacji do społeczeństw krajów, które zamieszkują. Traktują swoją odmienną kulturę i język, jako powód do dumy. Pozostawili swój trwały ślad w tożsamości kulturalnej i historycznej Afryki Północnej.Praca podzielona jest na cztery części. W pierwszym rozdziale przybliżono podstawowe informacje na temat Berberów. Jest to autochtoniczna ludność Afryki Północnej, która zamieszkuje te tereny od czasów antycznych.Druga część pracy ukaże, że polityka kolonialna miała na celu skłócanie Arabów i Berberów i doprowadziła do utrwalenia się stereotypów, które są kwestią istotną w Algierii, Tunezji czy Maroko. Był to proces poróżniania społeczności, który ma wpływ na obecny układ społeczny w tych państwach.Celem trzeciego rozdziału będzie pokazanie sytuacji Berberów po odzyskaniu niepodległości przez Algierię, Maroko, Tunezję i Libię. Wtedy to władza przeszła w ręce miejscowych elit arabskich. Berberowie zostali zmuszeni do intensywnych protestów przeciwko niedocenianiu ich kultury i tożsamości. W ostatnim rozdziale pokazano wpływ Wiosny Arabskiej na kwestię berberyjską. Rządy wszystkich państw Maghrebu stanęły w obliczu masowych protestów społecznych oraz żądań natury politycznej i socjalnej.W pracy powołano się na pozycje poruszające kwestie wielokulturowości, problemów tożsamościowych Berberów i ich aktywizacji. Korzystano z licznych książek o historii i kulturze Maghrebu. Do napisania pracy wykorzystano też artykuły i książki publicystyczne, publikacje przeglądowe zdobyte we francuskich bazach danych. Celem pracy będzie pokazanie, że po wydarzeniach Wiosny Arabskiej konflikt między Arabami i Berberami narasta. Sytuacja ta dała nowe możliwości ruchowi berberyjskimi, ale też umocniła jego ideologicznych rywali w Maroko, Tunezji czy Libii. Wiosna Arabska pokazała Berberom, że warto walczyć o swoje kulturalne i polityczne prawa.