The issue of the reform of the Chinese language as a part of attempts to strengthen the state in the late nineteenth and early twentieth century.

In my paper I would like to elaborate on the issue of the reform of the Chinese language in the late nineteenth and early twentieth century as part of a broader effort to strengthen the Chinese state, which situation became critical in the second half of the nineteenth century. The scope of my paper are the years 1839 - 1937, the period from the outbreak of the First Opium War to the Japanese invasion of China initiating the Second World War in the Far East. During this long period of time many reforms were launched in China. They were aimed at improving the state of affairs, which gradually came to be seen as more and more dangerous. I would like to show that among Chinese thinkers during late nineteenth and early twentieth century the language question was associated with the then intellectual climate, which favoured reforms and building the foundations of national strength. One of the key elements to strengthen the Chinese state was to spread education among the population. The language as a communication tool and medium of transmission of knowledge and information has become an issue requiring attention. The linguistic situation prevailing in the Qing empire with the language of prestige as classical Chinese and various mutually unintelligible dialects began to be seen as problematic. The reformers called for the creation of such language, which would be simple to learn and enable effective communication throughout the country. Ultimately, these efforts led to the creation of the standard national language.

W mojej pracy chciałbym przedstawić kwestię reformy języka chińskiego na przełomie XIX i XX w. jako element szerszych starań na rzecz wzmocnienia państwa chińskiego, które znalazło się w kryzysie w drugiej połowie XIX w. Ramami czasowymi moich rozważań są lata 1839 – 1937, czyli okres od wybuchu pierwszej wojny opiumowej do inwazji japońskiej na Chiny inicjującej drugą wojnę światową na Dalekim Wschodzie. W tym długim przedziale czasowym w Chinach zainicjowano wiele reform mających na celu poprawę sytuacji państwa, która stopniowo zaczęła być postrzegana jako coraz poważniejsza. Chciałbym pokazać, że wśród myślicieli chińskich przełomu XIX i XX w. sprawa języka była związana z ówczesnym klimatem intelektualnym przychylnym reformom oraz budowaniu podwalin siły narodowej. Jednym z kluczowych posunięć na rzecz wzmocnienia państwa chińskiego miało być upowszechnienie edukacji wśród ludności, a język jako narzędzie komunikacji oraz medium przekazu wiedzy i informacji stał się zagadnieniem wymagającym uwagi. Sytuacja językowa panująca w cesarstwie Qing z językiem prestiżu jako chińskim językiem klasycznym oraz różnymi niezrozumiałymi wzajemnie dialektami zaczęła być postrzegana jako problematyczna. Domagano się więc upowszechnienia takiego języka, który byłby prosty do opanowania i umożliwiał skuteczną komunikację na obszarze całego kraju. Ostatecznie starania te doprowadziły do powstania standardowego języka ogólnonarodowego.