Epilepsy is one of the most common neurological diseases generating substantial social and medical expenses. About 400,000 people in Poland and 50 million worldwide are estimated to suffer from epilepsy. The disease occurs early in childhood or in an advanced age. The aim of the thesis was to examine contemporary problems connected with the diagnostics and the treatment of epilepsy in children. The psychosociological aspects of paediatric patients were taken into consideration. The thesis is based mainly on the biomedical literature of PubMed database, on the library of PAN Pharmacological Institute and on the Medical Library of Collegium Medium of the Jagiellonian University. The majority of the literature states that both the diagnostics and treatment of epilepsy differ when concern children and adults. A differential diagnostics in children is more complex, since many symptoms in newborns and children are mistakenly taken for epilepsy. The diagnostics of epilepsy in children uses computerized axial tomography, magnetic resonance, electroencephalography, single photon emission computed tomography and positron emission tomography. The treatment of epilepsy both in children and adults aims to decrease the number of epileptic fits and to limit the side effects of anti-epileptic drugs. Epilepsy in children is treated with both conventional, e.i.valproic acid, phenytoin, phenobarbital, primidone, carbamazepine and benzodiazepine, and with the new generation medicines, such as, oxcarbazepine, lamotrigine, felbamat, levetiracetam, vigabatine, topiramat, gabapentine, tiagabine. The age of a child exerts a substantial influence on the pharmacokinetics of anti-epileptic drugs, therefore, their dosage should be adjusted to the age group. Nonetheless, while deciding on the method of treatment epilepsy in children, it has to be noted that it is a very dynamic period of the development of cognitive skills when children acquire knowledge. Hence, it is of utmost importance for drugs not to interfere with intellectual functions. Neuropaediatric uses also non-pharmacological methods, such as ketogenic diet, the pneumogastric nerve stimulation and callosotomy. The safety and effectiveness of the above mentioned non-pharmacological methods are still disputable and arouse much controversy.
Padaczka jest jedną z najczęstszych chorób neurologicznych generująca znaczne koszty medyczne i społeczne. W Polsce cierpi na nią około 400 000 ludzi natomiast na świecie około 50 000 000. Występuje przeważnie w okresie dzieciństwa oraz w wieku podeszłym. Celem niniejszej pracy było omówienie współczesnych problemów związanych z diagnostyką i leczeniem padaczki u dzieci. Uwzględniono także aspekty psychospołeczne pacjentów pediatrycznych. Praca oparta była przede wszystkim na przeglądzie piśmiennictwa bazy danych biomedycznych PubMed, a także na zasobach biblioteki Instytutu Farmakologii PAN oraz Biblioteki Medycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego-Collegium Medicum. Większość prac przeglądowych i oryginalnych wskazuje, że diagnostyka oraz leczenie padaczki u dzieci różni się w porównaniu do osób dorosłych. Diagnostyka różnicowa u dzieci jest bardziej rozbudowana, gdyż wiele objawów występujących u noworodków i dzieci mylona jest z padaczką. W diagnostyce padaczki u dzieci wykorzystywane są takie metody jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, elektroencefalografia, tomografia emisyjna pojedynczego fotonu oraz pozytronowa tomografia emisyjna. Zadaniem głównym leczenia padaczki u dzieci i dorosłych jest zmniejszenie liczby napadów i ograniczenie działań niepożądanych leków przeciwpadaczkowych. W padaczce u dzieci stosowane są zarówno leki konwencjonalne tj. kwas walproinowy, fenytoina, fenobarbital, prymidon, karbamazepina, benzodiazepiny jak i leki nowej generacji tj. okskarbazepina, lamotrygina, felbamat, lewetyracetam, wigabatryna, topiramat, gabapentyna, tiagabina. Wiek dziecka zasadniczo wpływa na farmakokinetykę leków przeciwpadaczkowych, zatem dawkowanie leku powinno być dostosowane do grupy wiekowej. Ponadto, przy podejmowaniu decyzji o metodzie leczenia padaczki u dzieci należy uwzględnić fakt, że jest to bardzo dynamiczny okres rozwojowy, zwłaszcza dotyczący sfery poznawczej. W tym okresie dziecko przyswaja wiedzę i ważne jest aby stosowana terapia nie wpływała negatywnie na funkcje intelektualne. W leczeniu neuropediatrycznym stosowane są również metody niefarmakologiczne tj. dieta ketogenna, stymulacja nerwu błędnego oraz kalozotomia. Skuteczność i bezpieczeństwo powyższych metod niefarmakologicznych budzi jednak nadal wiele kontrowersji, dlatego ocena ich wartości jest niejednoznaczna.
