Japanese government policy toward repatriates from Manchuria in the 1980s and 1990s

This thesis describes the history of women and children left behind in China, from the era of the Japanese colonization of Manchuria till the compensation awarded by the Japanese government. The purpose of this thesis is to show how the Japanese government contributed to the suffering of repatriates from Manchuria. The hardships of civilians, who emigrated to Manchuria after the colonization in 1932, started during the Soviet invasion in 1945. Children, who were adopted by Chinese families and women, who survived by marrying Chinese men, had no opportunity to repatriate for over 27 years. Because during their repatriation the Japanese government treated them as foreigners, they had to meet various conditions before they could return to their homeland. Moreover, the government did not provide them with adequate means of settlement and self-sufficiency in Japan, such as a sufficient Japanese language training. Frustrated by the lack of decent life possibilities, repatriates decided to file a civil lawsuit against the Japanese government, accusing it of neglecting its obligations with regard to women and children left behind in China. In the end, in 2007, the Japanese prime minister officially apologized to repatriates form Manchuria for the treatment they have received from the Japanese government.

W niniejszej pracy opisano historię kobiet i dzieci pozostawionych w Chinach od kolonizacji Mandżurii przez Japonię, aż po rekompensatę przyznaną im przez rząd japoński. Celem pracy jest ukazanie, w jaki sposób rząd japoński przyczynił się do cierpień repatriantów z Mandżurii. Niedola cywili, którzy wyemigrowali do Mandżurii po jej kolonizacji w 1932 roku, rozpoczęła się podczas inwazji rosyjskiej w 1945 roku. Grupa kobiet i dzieci, które zachowały życie podczas tej inwazji dzięki małżeństwom z Chińczykami i adopcji przez chińskie rodziny, nie miała możliwości do repatriacji przez ponad 27 lat. Podczas ich repatriacji rząd japoński traktował je jako obcokrajowców, przez co musiały spełnić wiele warunków, aby powrócić do swojego kraju. Rząd nie zapewnił im także odpowiednich warunków do osiedlenia się w Japonii, między innymi nie gwarantując wystarczającego szkolenia z języka japońskiego. Sfrustrowani brakiem możliwości godnego życia, repatrianci postanowili zbiorowo złożyć pozew sądowy przeciwko rządowi japońskiemu, oskarżając go o zaniedbanie swoich obowiązków względem kobiet i dzieci pozostawionych w Chinach. Ostatecznie, w 2007 roku premier Japonii oficjalnie przeprosił repatriantów z Mandżurii za to, jak zostali potraktowani przez rząd japoński.