,Bośniackie sevdalinki - tradycja i współczesność. Próba polskiego przekładu - studium przypadku

Sevdalinki są tradycyjnymi, bośniackimi utworami muzycznymi, których powstanie związane jest z okresem panowania w Bośni i Hercegowinie Turków Osmańskich. Są to utwory miłosne, ich tematyką jest przede wszystkim miłość nieszczęśliwa, zabroniona. Proces przekładu sevdalinek na język polski powinien brać pod uwagę, po pierwsze ich złożoność zarówno z warstwy językowej, jak i muzycznej, po drugie - różnice kulturowe kultury źródłowej i docelowej. Głównymi trudnościami podczas tego procesu okazują się nazwy własne oraz - obecne w języku polskim rzadziej niż w bośniackim - turcyzmy.

In te first part of the thesis the history of sevdalinka – the traditional bosnian genre of music - is featured. There is a description of its lingual and musical layers. In the second part there are discussed two theories of translation (translation of song and transcultural translation) and the main problems of translation selected sevdalinka’s of Zaim Imamović.Sevdalinka is a traditional bosnian genre of music. Its origins begin in 15th century when Bosnia and Hecegovina was under Ottoman’s control. Ottomans brought a new culture, tradition and tones. Sevdalinka originated as a fusion of oriental music and domestic, slavic lyrics. Its name derives from the arabic word säwda meaning blac bile. In turkish language sevda means love (usually unrequited), longing, lovesickness.The first known sevdalinka dates back to 1574. In the begginig it was sung with a saz accompaniament, later accordion, guitar and piano. The first problem with translation sevdalinka results from the fact that it is a song. While translating it, translators must remember not only about the lyrics, but also about the music – new lyrics must be compatible with the musical layer. It should sound like the original song but singing in the second laguage. The second problem is a result of cultural differences. To make a good translation translators have two strategies. They can either adapt it or foreign it to the target language. Lawrence Venuti talks about foreignization and domesticating the original text. The main problems in translating sevdalinka were proper nouns (names of towns, rivers, lakes, mountains, regions) and turkish names. The dominant translation strategy used during translations of sevdalinkas was domesticating.