Religion thread in writings of Tadeusz Miciński

The work is an attempt to characterization of selected religions themes conteined in writing of Tadeusz Miciński. His works include philosophy trends both catholic modernism and fascination of mysterious side of esoterism. Author in his writtings tried to find a God, whom he considers as absent in humans life. Miciński is taking fromthe richness of different cultures and traditions. Syncretism method to connect various plots shows a view of total chaos. According to manichaeism model author creates concept of dualistic Christ-Lucifer, the symbol of wisdom and faith. Deus otiosus was inspiration for human to search divine essenses in onself, so it connected with seekeing own ego. It is directly related with Indian philosophy about a spirit and a soul, therefore atman and Brahman. In this publication author tries to touch upon not only the question of saint places which were countinously filled by religion symbols, but also motif of woman who connected sacrum and profanum sphere, both in ecstatic trance and satanic mess.

Niniejsza praca jest próbą charakterystyki wybranych wątków religijnych zawartych w twórczości Tadeusza Micińskiego. W jego dziełach zawarte zostały prądy światopoglądowe zarówno modernizmu katolickiego, jak i fascynacje tajemna stroną ezoteryzmów. Autor w swoich pracach stara się odnaleźć Boga, którego uważa za nieobecnego w życiu człowieka. Miciński korzysta z bogactwa rożnych kultur i tradycji. Synkretyczny sposób łączenia przeróżnych wątków wyłania przed czytelnikiem obraz kompletnego chaosu. Na wzór manichejski tworzy dualistyczną koncepcję Chrystusa-Lucyfera, będących symbolem wiedzy i wiary. Deus otiosus skłania człowieka do poszukiwania iskry boskiej w sobie, a co za tym idzie poszukiwania własnej jaźni. Wiąże się to bezpośrednio z dalekowschodnią filozofią duszy i ducha, a więc atmana i Brahmana. Kolejnym motywem jest święta przestrzeń. Autor stawia bohaterów w miejscach przesyconych symboliką religijną. Bohaterowie powieści znajdują się bezustannie w sferze sacrum. Ostatnim z motywów jest obraz kobiety wykreowany w dziełach Micińskiego, przedstawiający ją jako postać będącą łącznikiem miedzy sferą sacrum a profanum, zarówno w ekstatycznych uniesieniach jak i mszach satanistycznych.