Dantejska carmen perpetuum w kole hermeneutycznym: Owidiusz, Dante i współczesna teoria literatury. Refleksje nad pojęciem metamorfozy u Dantego na podstawie analizy wybranych pieśni Piekła (XIII, XXIV i XXV).

This master’s thesis presents an author’s individual reflection on the idea of metamorphosis revealed in The Divine Comedy as based on the analysis of the Cantos of Inferno (XIII, XXIV i XXV) in terms of their exposition to presence of allusions referred to other texts of culture, with particular emphasis on Ovid’s Metamorphoses. There have been revealed in these excerpts two types of transformation of the obituary form of the sinners, who turn into trees or snakes. The chosen excerpts of the Inferno have been juxtaposed with corresponding Ovid’s myths, which they relate to. There are two types of literary references discussed in the thesis - "imitatio" and "aemulati"o - in terms of their meaning in the Ancient Times, in the Middle Ages and in our times. Precisely the analysis of Dante’s narrative poem performed with methods applicable to contemporary literary studies, provides an innovative nature of the thesis. An author considers the chosen Cantos as taken in their cultural and historical background of the Age, in which they were created, but interprets them with the method of the hermeneutical circle; considers an idea of metamorphosis not only as a narrative topic and a philosophical issue, but also at its meta textual level - as a constructional principle of Dante’s narrative poem. Introducing miscellaneous planes, which reveal a theme of transformation in the work, an author delivers scientific proofs to support the thesis of legitimacy of usage, in reference to The Divine Comedy, the term: ''a great metamorphic narrative poem''.

Praca magisterska stanowi refleksję autorki nad pojęciem metamorfozy w "Boskiej Komedii", opartą na analizie trzech pieśni Piekła (XIII, XXIV i XXV) pod kątem obecności w nich aluzji do innych tekstów kultury, ze szczególnym uwzględnieniem "Metamorfoz" Owidiusza. We fragmentach tych opisane zostały dwa typy przemian pośmiertnej postaci grzeszników, którzy przekształcają się w drzewa bądź w węże. Wybrane fragmenty "Piekła" zostały zestawione z odpowiednimi mitami owidiańskimi, do których nawiązują. W pracy omówione zostały dwa sposoby nawiązywania do innych tekstów – "imitatio" i "aemulatio" – w ich znaczeniu za czasów antycznych, w średniowieczu i współcześnie. Właśnie analiza poematu Dantego przy użyciu metod właściwych współczesnym badaniom literackim, stanowi o innowacyjnym charakterze pracy. Autorka przygląda się wybranym pieśniom na tle kulturalno-historycznym epoki, w której powstały, ale dokonuje ich interpretacji metodą koła hermeneutycznego; rozpatruje temat metamorfozy nie tylko jako wątek narracyjny i kwestie filozoficzną, ale też na płaszczyźnie metatekstualnej – jako zasadę konstrukcyjną dantejskiego poematu. Prezentując różne płaszczyzny, na których ujawnia się w utworze temat przemiany autorka dostarcza argumentów na poparcie tezy o zasadności użycia w stosunku do Boskiej Komedii określenia: ''wielki poemat metamorficzny".

La tesi di laurea è frutto delle riflessioni dell'autrice sul concetto della metamorfosi nella ''Commedia'' di Dante, con una particolare attenzione sulle questioni retoriche e metatestuali dell'argomento. Sono stati analizzati tre canti dell'Inferno (XIII, XXIV e XXV) dove il poeta presenta due tipi di metamorfosi corporali dei dannati: in albero e in serpente. Nella presente dissertazione i frammenti scelti per l'analisi vengono confrontati con i corrispondenti miti ovidiani. Si presta l'attenzione anche sul concetto di allusione letteraria dal punto di vista teorico; si presentano due termini: "imitatio" ed "aemulatio". Si riflette a questo proposito sul problema delle fonti e dell'intertestualità nell'antichità, nel Medioevo e nel Novecento. Si distingue un particolare metodo adoperato nella tesi per l'analisi e l'interpretazione del poema dantesco: i canti vengono analizzati sullo sfondo dell'epoca di Dante, però l'interpretazione viene fatta con l'uso del metodo del circolo ermeneutico. Nella parte conclusiva della tesi si dimostra che la metamorfosi è il concetto che abbraccia tutti i livelli del poema dantesco e si mostrano le principali raggioni per le quali la ''Commedia'' può essere chiamata ''il grande poema delle metamorfosi''.