Celem niniejszej pracy jest zbadanie powieści Ułasa Samczuka "Maryja" jako części współczesnej literatury, którą możemy porównywać do gatunku powieści mikrohistorycznej. W pracy określono cechy rodzajowe i symptomatyczne dla prozy mikrohistorycznej, wspólne z powieścią Ułasa Samczuka; spośród których: narracja prowadzona z punktu widzenia uczestników wydarzeń - głównych bohaterów powieści, historyczna i kulturalna wiarygodność, oryginalność literackiego stylu, specyficzne środki stylistyczno-semiotyczne, użycie użycia mitycznej i аrchetypalnej symboliki. Mikrohistorie - to przejawy współczesnego trendu w pisaniu o ludzkiej przeszłości - alternatywnej historii. Mikrohistorie skupiają się na niewielkich przestrzeniach czasowych i terytorialnych. Akcentują, przede wszystkim, sposób odbierania rzeczywistości przez ówczesnych ludzi. Dotykają jej intymnych sfer: kultury, religii, emocji; sfer, które klasyczna historiografia często pomija. Autor proponuje wizję ukraińskiej historii, w której dominantą jest kategoria doświadczenia historycznego okropnych wydarzeń, pisana z punktu widzenia bezpośrednich uczestników - ukraińskich chłopów. Powieść dotyka takich historycznych okresów, jak I wojna światowa, rozpad rosyjskiego imperium, rewolucja na Ukrainie, wojna domowa, kolektywizacja ukraińskiej wsi i Wielki Głód; zwracamy szczególną uwagę na świadome użycie faktograficznego materiału. "Maryję" postrzegamy nie tylko jako powieść "poświęconą tematyce Wielkiego Głodu", jest wielowymiarowa i wielotorowa. To obraz życia ukraińskiej wsi, który ograniczają ramy czasowe 26258 dni życie głównej bohaterki, i który kończy się w strasznych latach głodu. Analizujemy rodzaj narracji, ograniczonej do jej perspektywy, wraz z najbliższą rodziną, skupiony na indywidualistycznym odczuwaniu świata i który nosi przez to oznaki utworu mikrohistorycznego. Tak prowadzona akcja redukuje skalę opisywanych wydarzeń na rzecz maksymalizacji ich głębi i autentyczności.
The paper is to research the Ulas Samchuk’s novel "Mariya" as part of modern literature, that can be compared with the genre of microhistorical novel. The work defines genre features and dominant signs typical for that kind of prose and common with Samchuk’s novel, among them: narration from the event participants’ point of view of - the protagonists of the novel, historical and cultural authenticity, originality of literary style, specific style semiotic traits, and the usage of mythical and archetypical symbolism. Microhistories are manifestations of the modern trend in writing about the human past - an alternative history. Microhistories focus on small temporal and territorial spaces. Emphasize, above all, the way of receiving reality by people. They enter its intimate spheres: culture, religion, emotions; spheres that often overlooked by the classical historiography. The author proposes a vision of Ukrainian history, which is the dominant category of historical experience of horrible events, written from the point of view of the direct participants - Ukrainian peasants. The novel describes such historical periods, as the World War I, the collapse of the Russian Empire, the Revolution in Ukraine, the Civil war, the collectivisation and famine in Ukrainian village; we pay attention to the deliberate use of factual material. "Mariya" is perceived not only as a novel "about the times of the Holodomor," it is multidimensional and multifaceted. It is a picture the Ukrainian village life, limited to the time frames of 26258 days of protagonist’s life, and which ends in the terrifying years of famine. We analyze the type of narration that is restricted to the main character and her family’s view, focused on the individual perceiving of reality, symptomatic for the microhistorical work. The narration led that way reduces the scale of the events in favor of maximizing their depth and authenticity.
