Neurobiology of bulimia

Bulimia nervosa is a dangerous disease identified more than 35 years ago and provided for DSM-5 as one of eating disorders. Its etiology is complicated and not fully understood, and there are psychological, social and biological factors among it. This dissertation is about causes and complications of bulimia and, based primarily on scientific papers, represents a summary of information about biological changes in patients suffering from bulimia organisms - changes in nervous, endocrine and digestive systems. The most important changes remarked in research are connected with brain - reward system (within striatum and insular cortex) and serotonin system (disturbances in serotonin mediation, higher 5HT1A receptors density within certain brain areas), and also in endocrine system (disturbances in neurohormones levels). In spite of a fair amount of research made in last decades, there is still a need for more research leads to better understanding of causes and complications of bulimia.

Bulimia nervosa to wyodrębniona ponad 35 lat temu jednostka chorobowa, uwzględniana w DSM-5 jako jedno z zaburzeń odżywiania. Ma złożoną etiologię, która nie jest do końca poznana, a wśród czynników ryzyka wystąpienia bulimii wyróżnia się psychologiczne, społeczne, jak i biologiczne. Tematem niniejszej pracy są neurobiologiczne przyczyny, jak i skutki bulimii. Napisana głównie w oparciu o artykuły naukowe, praca stanowi podsumowanie wiadomości na temat zmian biologicznych w organizmach osób chorych, przy czym zmiany te dotyczą głównie układu nerwowego, ale też endokrynnego i pokarmowego, jako że układy te są ze sobą ściśle powiązane. Do najważniejszych zmian, jakie zaobserwowano w badaniach, można zaliczyć te w mózgu - w układzie nagrody (w obrębie wyspy i prążkowia) i układzie serotoninergicznym (zaburzenia w przekaźnictwie serotoniny, zwiększone zagęszczenie receptorów 5HT1A w niektórych obszarach mózgu), a także w  układzie hormonalnym (zaburzenia poziomu neurohormonów, w tym BDNF i cholecystokininy). Mimo znacznej ilości badań przeprowadzonych na osobach chorych na bulimię w ciągu ostatnich dziesięcioleci, z pewnością istnieje potrzeba prowadzenia dalszych badań prowadzących do lepszego poznania przyczyn i skutków tej choroby.