Prawo oskarżonego do milczenia w procesie karnym

Przedmiotem niniejszego opracowania jest prawo oskarżonego do milczenia w procesie karnym. Niniejsza praca ma na celu ukazanie zakresu wspomnianej zasady na tle polskiego prawa karnego. W części pierwszej pracy, obejmującej rozdziały II i III, omówione zostały pojęcia oskarżonego, podejrzanego i osoby podejrzanej w celu zweryfikowania którym podmiotom przysługuje omawiane prawo. Przybliżona została również rola oskarżonego w procesie i znaczenie jego wyjaśnień.W rozdziale IV poruszona została kwestia swobody wypowiedzi i skutków procesowych jej wyłączenia.Kolejna część ma na celu przybliżenie zasady wyrażonej łacińską paremią nemo se ipsum accusare (procedere) tenetur oznaczającą, że nikt nie może być zmuszany do dostarczania dowodów przeciwko sobie. W rozdziale V pracy opisana została jej istota i zakres. Rozdział VI omawia natomiast genezę milczenia procesowego, jego istotę, granice, a także konsekwencje skorzystania z tego prawa.W dalszej części pracy zwrócono uwagę na obowiązek oskarżonego poddania się badaniom i związaną z tym kwestię granic ustawowego prawa do milczenia.Ostatni rozdział opracowania poświęcony został kwestii kłamstwa oskarżonego w procesie i rozstrzygnięcia w jakich granicach przysługuje ono temu uczestnikowi postępowania.

The subject of this study is the right of the accused to remain silent in criminal proceedings. The right to silence goes hand in hand with the privilege against self-incrimination expressed by Latin maxim nemo se ipsum accusare tenetur. It is also closely related to the presumption of innocence. This thesis describes the most important aspects of the right to silence such as the nature, scope and content of the principle, consequences of remaining silent, the right of the accused to lie.It explains that no one should be forced to assist the prosecution by being forced to speak. It is the responsibility placed on the prosecution to prove the guilt.