Struktura aparatu antypodalnego w woreczkach zalążkowych Bellis perennis (Asteraceae-Asteroideae)

Antipodal cells are the most polymorphic element within the embryo sac. The objective of this thesis was an analysis of the antipodal apparatus structure in Bellis perennis L. Microscopic observations revealed that the number of antipodals ranged from 2 to 19 cells. Antipodals were usually multinucleate, their nuclei were large in size, irregular in shape, and characterized by the presence of numerous chromocenters. These observations indicate that three main processes take place during the antipodals’ differentiation in the embryo sacs of B. perennis, e.g. additional mitotic divisions with cytokinesis, acytokinetic mitoses, endomitoses and endoreduplication. In the analyzed embryo sacs, the antipodal cells were persistent and they were visible in the female gametophytes containing a globular embryo and cellular endosperm. In the present investigations, relationship between the number of antiopdals and the time of vegetative season was stated. The most numerous antipodal complexes were observed in the flowers fixed in May, whereas in the flowers fixed in January degeneration of antipodal cells or whole embryo sac occurred frequently.

Komórki antypodalne są najbardziej zmiennym elementem w obrębie woreczka zalążkowego. Celem niniejszej pracy była analiza struktury aparatu antypodalnego u Bellis perennis L. Obserwacje mikroskopowe ujawniły, że liczba antypod w woreczkach zalążkowych stokrotki pospolitej wahała się od 2 do 19 komórek. Antypody były zwykle wielojądrowe, jądra odznaczały się dużymi rozmiarami, nieregularnym kształtem oraz obecnością licznych chromocentrów. Te obserwacje wskazują, że różnicowanie antypod u tego gatunku zachodzi głównie na drodze trzech procesów, tj. wskutek dodatkowych podziałów mitotycznych połączonych z zakładaniem ścian komórkowych, acytokinetycznych podziałów mitotycznych, endomitoz i endoreduplikacji. Antypody u B. perennis są trwałe i zachowują się w gametoficie żeńskim do stadium zarodka globularnego i endospermy komórkowej. W niniejszej pracy stwierdzono występowanie zależności między liczbą antypod a porą sezonu wegetacyjnego. Najliczniejsze kompleksy antypodalne obserwowano w woreczkach zalążkowych kwiatów utrwalonych w maju, podczas gdy w kwiatach utrwalonych w styczniu występowały częste degeneracje komórek antypodalnych lub całych woreczków zalążkowych.