Tissue distribution of titanium in animal model

The aim of the experiment was to determine titanium in the analyzed animal tissues: liver, spleen, kidneys and serum. On this base it was possible to develop the mechanism of tissue distribution of titanium in animal model. The objects of the study were organs and serum collected from male Wistar rats which were treated with titanium citrate dissolved in the water in a single dose of 6 mg Ti/kg body weight per day for 30 days. The samples were collected after 3 or 24 hours after the last dose of titanium. Before the determination of titanium samples were subjected to high pressure microwave digestion. Titanium was determined by a graphite furnace atomic absorption spectrometry (GFAAS). The highest concentration of titanium among the analyzed organs was observed in the kidneys: 1,22 μg∙g-1 (3 hours after the last dose of titanium) and 0,35 μg∙g-1 (24 hours after the last dose of titanium), while the lowest was in the spleen: 0,27 μg∙g-1 (3 hours after the last dose of titanium) and 0,13 μg∙g-1 (24 hours after the last dose of titanium). The level of titanium in serum was much higher when compared to that in the organs.

Istotą przeprowadzonego eksperymentu było wyznaczenie stężeń tytanu w analizowanych tkankach zwierzęcych: wątrobie, śledzionie i nerkach oraz w surowicy. Na tej podstawie możliwe było opracowanie mechanizmu dystrybucji tkankowej tytanu w modelu zwierzęcym. Analizie poddano narządy oraz surowicę pobrane od szczurów płci męskiej rasy Wistar, którym podawano cytrynian tytanu w formie rozpuszczonej w wodzie w pojedynczej dawce 6 mg Ti/kg masy ciała codziennie przez 30 dni. Materiał biologiczny do badań pobierano po 3 lub 24 godzinach od podania ostatniej dawki tytanu. Przed przystąpieniem do oznaczenia tytanu próbki poddawano wysokociśnieniowej mineralizacji mikrofalowej. Tytan oznaczano techniką atomowej spektrometrii absorpcyjnej z atomizacją w kuwecie grafitowej (GFAAS). Wśród analizowanych narządów najwyższe stężenie tytanu wykryto w nerkach: 1,22 μg∙g-1 (3 h po podaniu ostatniej dawki) oraz 0,35 μg∙g-1 (24 h po podaniu ostatniej dawki), natomiast najniższe w śledzionie: 0,27 μg∙g-1 (3 h po podaniu ostatniej dawki) oraz 0,13 μg∙g-1 (24 h po podaniu ostatniej dawki). W porównaniu z narządami stężenie tytanu w surowicy krwi było wielokrotnie wyższe.