Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Wpływ zagęszczenia populacji na wzrost biomasy larw Phaenicia sericata (Diptera: Calliphoridae).

Tytuł:
Wpływ zagęszczenia populacji na wzrost biomasy larw Phaenicia sericata (Diptera: Calliphoridae).
Autorzy:
Kierczak, Agnieszka
Słowa kluczowe:
Larwy, Phaenicia sericata, larwoterapia, zagęszczenie, opatrunek
Maggots, Phaenicia sericata, density dressing
Język:
polski
Dostawca treści:
Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego
Inne
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Maggots of the fly Phaenicia sericata have been succesfully used in hard to heal wound since ancient times This therapy in contemporary times was used in thirtys of the tewnty century, however it was completely neglected wher antibiotic therapy was developed. Increasing resistence of bacteria for most of the antybioticss and decreasing efficiency of wound healing were the reasons for the “come back” of maggot therapy in 90ths of the twenty century. The aim of the paper was to indicate the influence of population density locatedin the wound dressing for survival parameters of the population. The two experiments were conducted where the density of maggots and oxygene conditions were manipulated reflecting the clinical conditions of the larval therapy. The results showed the presence of optimal density of the maggots in the dressing confirming the precise application of maggots for succesfull debridment. The best efficiency was indicated when 6 maggots were applided for 1 suare centimeter of the dressing.

Larwy muchówki Phaenicia (Lucilia) sericata używane były od czasów starożytnych do leczenia trudno gojących się ran. Terapia ta w czasach nowożytnych stosowana była w latach 30 XXw, jednakże została zupełnie zapomniana przez środowisko medyczne wraz z pojawieniem się antybiotykoterapii. Rosnąca oporność bakterii na większość antybiotyków i brak skutecznych terapii gojenia się trudno gojących się ran spowodowała powrót do terapii larwalnych w latach 90. XX wieku. Celem pracy było zbadanie wpływu zagęszczenia larw w opatrunku o określonych wymiarach na parametry żywotności populacji. Przeprowadzono dwa eksperymenty w których manipulowano zagęszczeniem larw oraz dostępem tlenu, odzwierciedlając w ten sposób warunki panujące przy zastosowaniu klinicznym. Otrzymane wyniki określają optymalne warunki zagęszczenia, gwarantujące maksymalizację przeżycia larw, a co za tym idzie skuteczność metody larwalnej. Aby terapia larwami Phaenicia sericata przynosiła najlepsze efekty w oczyszczaniu ran powinno się stosować zagęszczenie wynoszące około 6 larw na 1 cm2 powierzchni opatrunku.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies