Wpływ skażenia miedzią na historię życia Tribolium castaneum.

W pracy badano wpływ miedzi na cechy historii życiowej chrząszczy Tribolium castaneum (Coleoptera: Tenebrionidae) eksponowanych przez 90 dni na cztery stężenia tego metalu w pożywce: 0, 1000, 2000, 4000 mg Cu/kg. Badanymi cechami historii życiowej były: tempo wzrostu larw, czas potrzebny osobnikom do osiągnięcia dorosłości (stadium imago), wielkość larw i poczwarek, czas trwania stadium larwy i poczwarki, masa ciała osobników dorosłych, płodność (liczba jaj złożonych przez samicę) i przeżywalność. Każdy osobnik z danego zabiegu był hodowany pojedynczo począwszy od stadium jaja. Przeżywalność chrząszczy była wysoka we wszystkich stężeniach i nie różniła się istotnie statystycznie pomiędzy zabiegami. Tempo wzrostu larw T.castaneum najlepiej opisywał model funkcji logistycznej. Tempo wzrostu larw w najwyższych stężeniach Cu (2000 i 4000 mg Cu/kg) było istotnie wolniejsze i osobniki z tych zabiegów wchodziły w stadium imago istotnie później niż w kontroli. Nie stwierdzono jednak istotnych statystycznie różnic pomiędzy zabiegami w estymowanej przez model maksymalnej wielkości larw. Płodność samic sparowanych z samcem w obrębie danego zabiegu gwałtownie spadała wraz ze wzrostem stężenia miedzi, z 530jaj złożonych średnio przez samicę w kontroli do 40 jaj złożonych średnio przez samicę w zabiegu z najwyższym stężeniem Cu w pożywce. Tylko w 1000 mg/kg liczba złożonych jaj nie różniła się istotnie statystycznie od kontroli. Miedź nie wpływała na przeżywalność chrząszczy w eksperymencie. Uzyskane wyniki wskazują, że krótkotrwałe testy ekotoksykologiczne oparte wyłącznie o badania śmiertelności w jednym stadium rozwojowym (zwykle stadium dorosłe) mogą nie wykryć skutków ekspozycji na substancję toksyczną, podczas gdy takie efekty są obecne, lecz widoczne w innych niż przeżywalność parametrach historii życiowej.

The aim of this study was to check the effect of copper exposure on different life history traits of a holometabolic insect - the red flour beetle Tribolium castaneum (Coleoptera: Tenebrionidae). The beetles were exposed to Cu at 0, 1000, 2000 or 4000 mg/kg over 90 days and the following life history traits were recorded: larval growth rate, duration of larval and pupa stages, larvae and pupae sizes, adult emergence success, sex ratio, and adult body mass, fecundity (in randomly mated pairs) and survival. Each individual was treated as a replicate and followed separately starting from the egg.Larvae survival was high in all treatments with no significant Cu effect, even if the highest survival, 96%, was found in control and the lowest, 80%, in the highest Cu treatment. The growth rate of T. castaneum larvae was best described by the logistic function, with body size increasing exponentially at the beginning and levelling-out before the pupation. The growth rate at the two highest Cu concentrations (2000 and 4000 mg/kg) was significantly slower than in other treatments and the individuals pupated later than in control (in general, the higher the concentration the later the adults emerged), but no significant difference in final estimated larval body size was found between treatments.. All insects that reached the pupal stage emerged and there was no Cu effect on the body mass of adults. The fecundity dramatically decreased with increasing Cu concentration, from 530to 40 eggs on average per female. Only at 1000 mg/kg the fecundity did not differ significantly from control. No effect of Cu was observed in sex ratio or survival of emerged adults. The experiment clearly showed that short-term mortality-based bioassays may not detect toxic effects of chemicals while they actually exist and seriously affect life history traits other than survival.