Physiotherapy treatment of patient after arthroscopy of knee ligaments - case study

Introduction: The pathology of joint capsule and ligaments produced during injuries that are one of the most common reasons for specialist intervention reported by patients. The knee joint predisposes to the frequency of damage, and especially ligamentous structures, caused by the complicated structure. In its universality it makes them different degree of damage, and consequently the accompanying instability of the joint. The arthroscopic procedure was the nature of the surgical treatment of joint (debridement) and, thanks to optics it was possible to diagnose the damaged structure. Currently, this type of surgery is virtually standard practice in the treatment of joint injuries. Aim: The purpose of the study was to represent the rehabilitation after knee arthroscopy. The main goal of rehabilitation was an important issue to improve stability and proprioception.Material & Methods: The material for the study was a case of a 54 years old woman, which complained of pain in the knee and instability. During the test the VAS scale was used to evaluate the subjective pain experience. Also examined the range of motion and the function of joint capsule and ligaments. Postoperative rehabilitation started as the first day after the junction and took part in kinesitherapy and physiotherapy treatments too. The analgesic activity alternated with actions aimed at restoring the physiological range of motion, eliminating the undesirable effects of treatment, including the alleviation of edema, strengthening the muscles that as a result of trauma were at the weakened state. Rehabilitation plan has been selected to the individual needs of the patient.Results: We have obtained satisfactory results in reducing pain and swelling in the limb and improve the stability and proprioception.Conclusions: Accordingly performed rehabilitation significantly shortened the time needed to return the patient to efficiency.

Wstęp: Patologie aparatu torebkowo – więzadłowego powstałe podczas urazów, należą do jednych z najczęstszych powodów ingerencji specjalistycznych, z jakimi zgłaszają się pacjenci. Staw kolanowy swą skomplikowaną budową predysponuje do częstości naruszeń ciągłości tkanek miękkich, a w szczególności struktur więzadłowych. W swej powszechności różni je stopień uszkodzenia, a w konsekwencji towarzysząca im niestabilność stawu. Postępowanie artroskopowe miało charakter chirurgicznego oczyszczenia stawu (debridement), a dzięki układowi optycznemu możliwe było dokładne zdiagnozowanie uszkodzonych struktur. Obecnie ten rodzaj zabiegu jest praktycznie standardowym postępowaniem w leczeniu urazów stawowych.Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie postępowania rehabilitacyjnego po zabiegu artroskopii stawu kolanowego. Głównym celem rehabilitacji była istotna kwestia poprawy stabilizacji i czucia głębokiego.Materiał i metody: Materiałem do badań był przypadek kobiety, lat 54, skarżącej się na dolegliwości bólowe stawu kolanowego i towarzyszącą im niestabilność. Podczas badania użyto skali VAS do oceny subiektywnych odczuć bólowych. Zbadano również ruchomość stawu oraz funkcjonowanie aparatu torebkowo – więzadłowego. Rehabilitacja pozabiegowa rozpoczęła się już w pierwszej dobie po zbiegu i objęła część kinezyterapeutyczną, jak również zabiegi fizykoterapii. Działanie przeciwbólowe przeplatało się z działaniami mającymi na celu przywrócenie fizjologicznego zakresu ruchomości, eliminowaniu niepożądanych skutków zabiegu, w tym łagodzeniu obrzęku, jak również wzmocnieniu mięśni, które w wyniku zestarzałego urazu uległy osłabieniu. Plan rehabilitacji dobrany został do indywidualnych potrzeb pacjentki.Wyniki: Uzyskaliśmy zadowalające wyniki w kwestii zmniejszenia dolegliwości bólowych i obrzęku kończyny oraz poprawy stabilności i propriocepcji.Wnioski: Odpowiednio przeprowadzona rehabilitacja znacznie skróciła okres czasu potrzebny do powrotu pacjentki do sprawności.