Analiza fitochemiczna i fitofarmakologiczna przetworów galenowych otrzymanych z różnych gatunków Eleutherococcus Maxim uprawianych w Polsce

Rodzaj Eleutherococcus obejmuje krzewy oraz niewielkie drzewa, środowiskiem jego naturalnego występowania jest Rosja, Chiny, Korea, Japonia. W Polsce narodowa kolekcja Eleutherococcus znajduje się w ogrodzie botanicznym w Rogowie. Wielokierunkowe działanie gatunków z tego rodzaju na organizm było badane wielokrotnie, jednak właściwości adaptogenne budzą największe zainteresowanie wśród naukowców. Celem niniejszej pracy była analiza fitochemiczna oraz fitofarmakologiczna przetworów galenowych uzyskanych z korzeni, łodyg oraz owoców sześciu gatunków Eleutherococcus (E. sessiliflorus, E. senticosus, E. henryi, E. divaricatus, E. gracilistylus, E. setchuensis).Analiza fitochemiczna obejmowała identyfikację eleuterozydów E i B oraz oznaczenie całkowitej zawartości flawonoidów oraz polifenoli. W celu identyfikacji eleuterozydów przeprowadzono dwukierunkową chromatografię TLC, ich obecność została potwierdzona we wszystkich próbkach. Oznaczenie całkowitej zawartości flawonoidów było możliwe dzięki wykorzystaniu dwóch metod metody z DNPH oraz FeCl3. Najbogatszym źródłem flawonoidów w przeliczeniu na 1 g surowca była nalewka z owoców E. divaricatus. Metoda z odczynnikiem Folin-Ciocalteau posłużyła do wyznaczenia całkowitej zawartości polifenoli. Najwyższą zawartość polifenoli w przeliczeniu na 1 g surowca zawierał intrakt z owoców E. sessiliflorus.Analiza fitofarmakologiczna obejmowała analizę inhibicji hialuronidazy oraz acetylocholinoesterazy przez przetwory galenowe oraz analizę właściwości antyoksydacyjnych. Najwyższą aktywność hamującą wobec hialuronidazy wykazał intrakt z owoców E. sessiliflorus (dla aktywności hialuronidazy 30 I.U./mg białka). Wykazano również inhibicję hialuronidazy przez przetwory galenowe dla aktywności hialuronidazy odpowiadającej stanom patologicznym (53,4, 90 mI.U./ mg białka). Najwyższą aktywność inhibicyjną wobec acetylocholinoesterazy wykazał intrakt z łodygi E. sessiliflorus. Właściwości antyoksydacyjne oznaczano metodą z DPPH. Najwyższy potencjał antyoksydacyjny oznaczono dla nalewki z korzeni E. gracilistylus.

Genus Eleutherococcus consists of bushes and small trees. Species belonging to this genus are native to Russia, China, Korea and Japan. In Poland, they occur at the botanical garden in Rogów. Its multidirectional action was researched many times, but its adaptogenic properties attract scientist’s attention the most. The goal of this study was the phytochemical and phytopharmacological analysis of galenical preparations obtained from the roots, stalks and fruits of six species of Eleutherococcus (E. sessiliflorus, E. senticosus, E. henryi, E. divaricatus, E. gracilistylus, E. setchuensis).Phytochemical analysis focused on the chromatographic identification of eleutherosides E and B and determination of the content of flavonoids and polyphenols. To identify eleutherosides TLC technique was used. The presence of eleutherosides was confirmed in each sample. To determine total content of flavonoids two methods were used the DNPH and the FeCl3 method. The highest content of flavonoids calculated on 1g of raw material was obtained in the tincture from the E. divaricatus fruits. Method with Folin-Ciocalteau was used to determine total content of polyphenols. The highest content of polyphenols based on 1g of raw material was noticed in the intract from the fruits of E. sessiliflorus.The aim of the phytopharmacological analysis was to evaluate the impact of galenical preparations on hyaluronidase and acetylcholinesterase inhibition and to evaluate their antioxidant properties. The fruits intract obtained from E. sessiliflorus showed the highest inhibition of hyaluronidase (48,26% for 30 I.U./mg protein). Galenical preparations inhibited hyaluronidase also in pathological conditions (53,4, 90 mI.U./mg protein). Intract from the E. sessiliflorus stalks showed the highest inhibition of acetylcholinesterase. To determine antioxidant properties the DPPH method was used. Tincture of the roots obtained from E. gracilistylus showed the highest activity.