"Pixar. Nie tylko dla dorosłych"

The thesis concerns films produced by Pixar Animation Studios. In the first chapter I describe how the Studio was established and I have a closer look at its founders: John Lasseter, Edwin Catmull and Steve Jobs. In this part I also present the new Studio on the background of American cinema of those days. On one hand its very important context is postmodernism represented by such pictures as Pulp Fiction (1994, dir. Quentin Tarantino), Fargo (1996, dir. Joel i Ethan Coen) or Romeo + Julia (1996, dir. Baz Luhrmann), on the other – the revival of Walt Disney, who again had started to make later very popular animations. In my work, I try to present how both these phenomena influenced Pixar Animation Studios. In the following three chapters I focus on several, in my opinion most important, Pixar’s productions, trilogy: "Toy Story", "Wall-E" (2008, dir. Andrew Stanton) and "Monsters, Inc." (2001, dir. Pete Docter). However several times I also recall ather Pixar’s films, finding there similar ideas, motives or demeanors. In animations in “Toy Story" series or in „Monsters, Inc.” I am looking for strategies associated generally with postmodernist cinema, and along these lines I try to interpret them. My analysis of “Wall-E” has slightly different character. I look at this animation from the Bible topics perspective, and I explain how the authors of this animation interpret Bible symbols.

Praca dotyczy filmów zrealizowanych przez Pixar Animation Studios. W pierwszym rozdziale opisuję w jaki sposób to Studio powstało i przybliżam sylwetki założycieli: Johna Lassetera, Edwina Catmulla oraz Steve'a Jobsa. W tej części pracy przedstawiam także nowo powstające studio na tle ówczesnego amerykańskiego kina. Z jednej strony bardzo ważnym kontekstem jest postmodernizm reprezentowany przez takie obrazy jak Pulp Fiction (1994, reż. Quentin Tarantino), Fargo (1996, reż. Joel i Ethan Coen) czy Romeo i Julia (1996, reż. Baz Luhrmann), z drugiej, przeżywający swój renesans Walt Disney, który ponownie zaczął kręcić bardzo popularne animacje. W mojej pracy staram się przedstawić w jaki sposób oba ta zjawiska oddziaływały na Pixar Animation Studios. W kolejnych trzech rozdziałach koncentruję się na kilku, moim zdaniem, najbardziej interesujących produkcjach Pixara, trylogii: "Toy Story", "Wall-E'im" (2008, reż. Andrew Stanton) oraz "Potworach i spółka" (2001, reż. Pete Docter). Niejednokrotnie jednak odwołuję się do pozostałych animacji Pixara, odnajdując w nich podobne idee, motywy czy postawy. W filmach z serii "Toy Story" czy w "Potworach i spółka" doszukuję się strategii kojarzonych ogólnie z kinem postmodernistycznym i w tym kluczu próbuję je interpretować. Moja analiza "Wall-E'ego" ma nieco inny charakter. Przyglądam się temu filmowi przez pryzmat biblijnej topiki i wyjaśniam w jaki sposób twórcy tej animacji reinterpretują zawartą tam symbolikę.