Bohaterzy czy mięso armatnie? Obraz żołnierza w brytyjskiej poezji Wielkiej Wojny

Wielka Wojna sprzed stu lat wpłynęła nie tylko na politykę i ekonomię, lecz także na kulturę. W Wielkiej Brytanii rozwijała się poezja wojenna. W tej pracy analizuję reakcje niektórych brytyjskich poetów na wojnę i obraz żołnierza w ich wierszach. Pokazuję, jak dwie skrajnie różne opinie na temat wojny i życia żołnierza wyrażano przy pomocy tego samego zabiegu poetyckiego. Praca składa się z analiz par wierszy, które różnią się w kwestii podejścia do konfliktu ich podmiotów lirycznych, ale w których użyto tych samych zabiegów strukturalnych, metafor, symboli lub figur retorycznych. „The Soldier”, wiersz Ruperta Brooke'a, jest podobny do „Dulce Et Decorum Est” Wilfreda Owena pod względem struktury, rytmu i dźwięku. „Who’s for the Game?” Jessie Pope i „Suicide in the Trenches” Siegfrieda Sassoona przypominają dziecięcą rymowankę i ukazują chłopięcy obraz żołnierza. „Into Battle” Juliana Grenfella i „All the Hills and Vales Along” Charlesa Sorley'a dodają wymiar wertykalny misji żołnierza, który nie tylko maszeruje naprzód, ale także w pewnym sensie wzrasta lub upada duchowo. W „Rouen” May Wedderburn Cannan i „Break of Day in the Trenches” Isaaca Rosenberga podmiot liryczny skupia się na obserwacji krótkich momentów oraz wojennej rutyny. Wszystkie te wiersze pokazują życie żołnierza Wielkiej Wojny z różnych perspektyw.

The Great War of a century ago brought about considerable changes not only in terms of politics or economy and but also in terms of culture. In Britain, war poetry flourished. This thesis is devoted to the analysis of how some British poets reacted to the war and how they presented the soldier. It studies how the same poetic manoeuvre was employed by two authors to convey utterly disparate messages concerning soldiery. It looks at pairs of poems that differ in their personae's overall attitude to war but share some technical features, metaphors, symbols or rhetorical figures. Rupert Brooke’s “The Soldier” bears a considerable resemblance to Wilfred Owen’s “Dulce Et Decorum Est” in terms of structure, rhythm and sound. Jessie Pope’s “Who’s for the Game?” and Siegfried Sassoon’s “Suicide in the Trenches” are redolent of nursery rhymes and conjure up utterly boyish image of the soldier presented in them. Julian Grenfell’s “Into Battle” and Charles Sorley’s “All the Hills and Vales Along” use the motif of the vertical view of the soldier's mission – he seems not only to march horizontally, but also to ascend or descend spiritually. May Wedderburn Cannan’s “Rouen” and Isaac Rosenberg’s “Break of Day in the Trenches” focus on the momentary and war's routine. All these poems provide diverse insights to the life of the Great War's soldier.