Tullia dAragona e Veronica Franco: due poetesse cortigiane a confronto.

Renaissance, regarded as one of the most essential eras of our civilization, has led to numerous events that influenced women’s position and allowed them to gain more privileges. To become an honest courtesan was one of the means of self-expression which has become the subject of author’s interest. Such a protagonist must present a certain set of characteristics that help her to stand out in a highly masculine society. To achieve this, she had to use erudition to write works for which she was praised and appreciated. Tullia d’Aragona and Veronica Franco are the two courtesans-poets who have shown - by two different means - the first testimony of women’s emancipation. In dedicated chapters are presented their most important works of art which depict two distinctive visions of love and for which they were put on the pedestal of the literature of the 20th century.

W Renesansie, jednej z najważniejszych epok dla rozwoju cywilizacji, miały miejsce najróżniejsze przemiany wpływające na rolę kobiety, wskutek których zdołała ona zdobyć większą niezależność. Jednym ze sposobów wyrażenia siebie i własnych opinii było zostanie uczciwą kurtyzaną, co jest tematem niniejszej pracy. Postać kurtyzany zawiera w sobie wiele cech i wartości, które musiała reprezentować, aby wejść w świat zdominowany przez mężczyzn. Aby jej się to udało, wykorzystywała własną erudycję, którą wykazywała pisząc dzieła, dzięki którym była doceniana i chwalona. Tullia d’Aragona i Veronica Franco są dwiema kurtyzanami i poetkami, które wyróżniły się w różny sposób, jednak obie dawały świadectwo pierwszym formom emancypacji kobiet. W rozdziałach, które zostały im zadedykowane, w nawiązaniu do ich najważniejszych dzieł, są przedstawione ich wizje miłości. Wizje te są odmienne, jednak dzięki nim poetki zasłużyły na miejsce wśród renesansowych pisarzy.

Nel rinascimento, un’epoca fondamentale per lo sviluppo della civiltà, ebbero luogo numerosi fenomeni ed eventi che influirono sulla condizione della donna, che in parte riuscì ad acquistare maggiori privilegi. Uno dei modi per esprimere sè stesse e le proprie opinioni era diventare una cortigiana onesta ed è proprio questa la tematica della ricerca. Questa figura racchiude in sè molte caratteristiche e qualità, che dovette dimostrare di possedere per imporsi a una società prettamente maschilista. Per farlo si servivano della propria erudizione, che sfruttavano per scrivere opere per le quali venivano lodate ed apprezzate. Tullia d’Aragona e Veronica Franco sono due cortigiane e poetesse che si sono distinte in maniera diversa, ma entrambre dando testimonianza di una prima forma di emancipazione delle donne. Nei capitoli dedicati ad esse, facendo riferimento alle loro opere più importanti, vengono descritte le loro concezioni d’amore che sono differenti, ma grazie alle quali si sono meritate un posto nella letteratura del Cinquecento.