The theory and critique of the ego depletion effect

The term 'self-control' is used to describe the mental processes that allow people to override thoughts,emotions and behavior inconsistent with their individual overarching goals, strengthening the matchingones at the same time. A currently popular resource model claims that the use of self-control resourcesleads to depletion of these resources, and in effect, undermines subsequent attempts at control (that is,ego depletion effect). Recent empirical research, as well as attempted replications, show that the effecthas been considerably overestimated and does not have a significant impact on the ability of exertingself-control. In this paper, I discuss the theory and criticism surrounding the approach and I take a closerlook at the proposed alternative models of control. I try to present both: research supporting the modelof ego depletion, as well as research uncovering significant shortcomings in the theory andmethodology of experiments concerning the phenomenon. The evidence I have gathered supports theview that the model be reconsidered and thoroughly analyzed. I also propose that the model's currentlyemployed methods be examined and verified.

Zazwyczaj używamy terminu samokontroli do opisu procesów umysłowych, które pozwalają ludziompowstrzymywać myśli, emocje i zachowania niezgodne z nadrzędnymi celami jednostki, a jednocześnieumacniają te zgodne. Obecnie dominujący zasobowy model samokontroli wysuwa teorię, że użyciezasobów samokontroli prowadzi do wyczerpywania tych zasobów i gorszego wykonania kolejnychzadań jej wymagających (zachodzi tzw. efekt wyczerpania ego). Jak wskazują na to zgromadzone wostatnich latach wyniki badań i replikacji dotyczących omawianego efektu, został on znacznieprzeceniony i nie wywiera tak znaczącego wpływu na zdolność samokontroli, jak dotąd uważano. Wmojej pracy omawiam teorię oraz krytykę podejścia, a także przyglądam się proponowanymalternatywom dla tego modelu. Staram się przedstawić zarówno badania wspierające modelwyczerpania ego, jak i te, których wyniki wykazują znaczące braki w teorii i metodologiieksperymentów dotyczących zjawiska. Zgromadzone przeze mnie informacje sugerują, że wspomnianymodel należy poddać ponownej, gruntownej analizie i zweryfikować zastosowane dotychczas metody.