Klasyczne odniesienia i ich funkcje w Antoniuszu i Kleopatrze, Śnie Nocy Letniej i Makbecie Szekspira

Głównym celem pracy była analiza klasycznych odniesień i ich funkcji w trzech wybranych sztukach Szekspira: Antoniuszu i Kleopatrze, Śnie Nocy Letniej i Makbecie. Wybór tematu uzasadniony jest znaczącym wpływem, jaki na rozwój zachodniej literatury wywarła mitologia klasyczna. Praca składa się z czterech rozdziałów. Pierwszy skupia się na opisaniu historyczno-kulturowego kontekstu epoki renesansu, a także na prezentacji krótkiej historii krytyki literackiej omawianych w pracy sztuk. Dalsze rozdziały skupiają się odpowiednio na analizie odniesień klasycznych w Antoniuszu i Kleopatrze, Śnie Nocy Letniej i Makbecie. Opracowane zagadnienia pozwoliły na wysnucie licznych wniosków. Po pierwsze, Szekspir wyraźnie czerpał inspirację z twórczości greckich i rzymskich autorów, jednak służyły mu one jedynie jako punkt oparcia w tworzeniu treści swoich sztuk. Po drugie, klasyczne odniesienia stanowią istotny element w procesie interpretacji danych dzieł. Na zakończenie warto podkreślić celowość użytych przez Szekspira odniesień, jak też stosunkową dowolność ich interpretacji, w której aktywną rolę pełni interpretator.

The purpose of this thesis was to analyse the functions of classical references that appear in three of Shakespeare’s plays, Antony and Cleopatra, A Midsummer Night’s Dream and Macbeth. The reason for this study is the importance of Greek and Roman mythology to literary culture. The thesis is composed of four chapters. The first provides a historical background concerning the Renaissance period and a brief history of criticism regarding the three plays. The following three chapters are devoted to the study of classical references in, respectively, Antony and Cleopatra, A Midsummer Night’s Dream and Macbeth. The study carried out in the thesis leads to multiple conclusions. The three plays analysed in this thesis are strongly influenced by classical tradition. Firstly, it is evident that Shakespeare drew from Greek and Roman authors, but he used these sources only as a basis for shaping his own plots. Secondly, the classical references constitute an important element in the process of understanding the plays. Finally, all classical references were intended and deliberately chosen, yet on the whole their presence leaves the possibility of various interpretations which is dependent on the audience’s perception.