Increasing Jewishness - motive of postmemory in modern Polish Literature since 1989

In my thesis I raise the issue how in writing of Ewa Kuryluk, Agata Tuszyńska and Bozena Umińska - Keff has been shown to work a specific form of memory that is postmemory. Each of the authors in different ways shows the inherited memory of the Holocaust, but in their works the main character must define its own identity based on someone else's experience.

W swojej pracy starałam się pokazać w jaki sposób w utworach Ewy Kuryluk, Agaty Tuszyńskiej i Bożeny Umińskiej – Keff została ukazana praca specyficznej formy pamięci jaką jest postpamięć. Każda z autorek w odmienny sposób ukazuje odziedziczoną pamięć o Zagładzie, jednak w ich utworach główne bohaterki muszą określić własną tożsamość opierając się na cudzym doświadczeniu. Tym doświadczeniem było przeżycie Zagłady przez ich matki. Każda z matek jest Żydówką, to właśnie kwestia pochodzenia jest zasadnicza w kształtowaniu tożsamości głównych bohaterek. Każda z nich w inny sposób odnosi się do pochodzenia matki, jednak cechą wspólną jest doświadczenie „narastającej żydowskości".