Badanie Procesu Demokratyzacji na Tajwanie Trajektoria Historyczna 1947-1986

The study analyzes liberalization and democratization in Taiwan from the scope of history, focuses on the time under martial law rule by the authoritarian Kuomintang regime from 1947 to 1986. After the lifting of martial law in 1987, a democracy finally came to emerge in Taiwan, has been formed gradually since then. During 38 years of martial law rule, people in the island had undertaken many democratic movements against the Chiang Kai-Shek/Ching-Kuo dictatorship. Among these movements, there are two important waves of democratic movements as below, the Free China movement from 1949-1960, the Tangwai movement from 1971-1986. Both of them aiming at organizing an opposition party had great influence on democratic development in Taiwan, fostered the emergence of civil society in the island. Civil society needs adherence to the democratization of a people’s voice – in law and practice. Its function is to assure the human rights, the rights of people to self-determination and freedom, to openly address issues and grievances, and to provide just and safe means of redress. Nowadays, following with more intensive economic ties with People Republic of China since 2008 when winning the legislative and presidential elections, the KMT became the ruling party to control the government again. The function of civil society encounters the challenge. Therefore, it is necessary to consider the two above-named waves of democratic movements, and to investigate the process of liberalization and democratization at the central level.

Praca poświęcona jest analizie historycznej procesu liberalizacji oraz demokratyzacji na Tajwanie, ze szczególnym uwzględnieniem rządów reżimu autorytarnego Chińskiej Partii Narodowej (Kuomintang) w okresie stanu wojennego (1947-1986). Przemiany politiczne, które zaszły po zniesieniu stanu wojennego, doprowadziły do ustanowienia systemu demokratycznego. W ciągu 38 lat stanu wojennego mieszkańcy wyspy podejmowali wiele działań w celu rozszerzenia ruchu demokratycznego w opozycji do dyktatury Chiang Kai-Shek i Chiang Ching-Kuo. Wśród tych działań możemy wyróżnić dwie następujące fale ruchu demokratycznego: ruch „Free China” (1949-1960) i ruch Tangwai w okresie 1971-1986. Celem tych ruchów było zorganizowanie partii opozycyjnej i miało znaczący wpływ na rozwój demokracji oraz wspieranie tworzącego się społeczeństwa obywatelskiego na Tajwanie. Społeczeństwo obywatelskie wymaga przestrzegania demokratyzacji głosu ludzi w prawie i w praktyce. Istotą jego roli jest zapewnienie ochrony praw człowieka, praw obywatelskich dotyczących wolności i samostanowienia, praw do wolności wypowiedzi i zagwarantowanie sprawiedliwych środków odwoławczych. W roku 2008, wraz z ponowną wygraną przez Kuomintang (KMT) wyborów parlamentarnych i prezydenckich, wzrosła intensywność relacji gospodarczych pomiędzy Tajwanem a Chińską Republiką Ludową (ChRL). Wzrost kontaktów z autorytatywnymi władzami ChRL sprawił, że społeczeństwo obywatelkie na Tajwanie napotkało wiele nowych wyzwań. Dlatego też, w pracy tej zwrócono szczególną uwagę na opisanie dwóch wcześniej wymienionych fal ruchu demokratycznego i zbadanie procesów liberalizacji i demokratyzacji na szczeblu władz centralnych.