Alcohol addiction treatment court decision

Obowiązujące obecnie przepisy, wprowadzone przez Ustawę o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dnia 26 października 1982 r., stwarzające sądowi możliwość orzekania przymusowego leczenia wobec osób uzależnionych od alkoholu budzą wiele kontrowersji. Coroczne sprawozdania Ministerstwa Sprawiedliwości wskazują na brak efektywności wykonywania orzeczeń sądowych. Niewątpliwie jedną z głównych przyczyn takiego stanu rzeczy jest brak dobrowolności odbywania terapii przez osoby skierowane nakazem sądowym oraz brak konsekwencji w prowadzeniu postępowania przez osoby odpowiedzialne za kontrolę wykonania postanowienia. Celem niniejszej pracy była analiza teoretyczna obowiązujących aktualnie przepisów, stwarzających możliwość oddziaływań prawnych wobec osób uzależnionych, oraz zbadanie efektywności ich stosowania w praktyce. Rozważania te otwierają pole do dyskusji na temat dalszej celowości istnienia Ustawy w jej obecnej formie oraz kierunków proponowanych zmian.

Current law, introduced by The Act of Raising youth in sobriety and preventing alcohol addictions from 26th of October 1982, which allows the Court to order compulsory rehabilitation for people with alohol addiction proves to be controversial. Every year reports presented by Ministry of Justice shows that court orders of compulsory rehabilitation prove to be not effective. One of the most important issues here is lack of good will from the convicted and no continuation of the treatment after fulfilling the sentence. The reason for this dissertation is a theoretical analysis of the current law, analysis of ways how to force convicts to submit to rehabilitation in a legal way and to asses effectiveness of the Act itself. The dissertation focuses on the propriety of the Act and encourages the discussion about proposed changes and improvements for the Act.