Aim: The main purpose of this study was to analyze clinical effectiveness and safety profile of trazodone in relation to the substances the most frequently used in the treatment of major depressive disorder, such as: paroxetine, sertraline, venlafaxine.Methods: The clinical analysis has been prepared based on the results of randomised clinical trials, sophisticated as a part of a systematic review of medical database performed in accordance with the guidelines of the Agency for Health Technology Assessment and Tariff System (AOTMiT). Following databases: Pubmed and Embase have been searched in preparation for the analysis. The credibility of the studies included in the review has been assessed based on Jadad scale. In case of the clinical efficacy analysis the following endpoints were taken into account: the treatment response measured by Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D)[37] and Montgomery-Asberg Depression Rating Scale (MADRS)[38], the treatment response, improvement according to Clinical Global Impression Scale CGI[39]. The remission of the condition was defined as 50% improvement in the HAM-D, MADRS and CGI scales. The safety profile of examined drugs was evaluated based on the risk of adverse effects in compared groups.Results: As a part of systematic review, four randomized clinical trials [18], [19], [20],[21] fulfilling the criteria were found. The selected studies revealed no statistically significant difference between trazodone in compared with paroxetine, sertraline and venlafaxine with regard to overall effectiveness. Safety profile was different for comparable drugs in the study with reference number [21]. In a study of reference number [18], comparing trazodone and paroxetine, 85% of the patients responded to the treatment, (33%) had a remission of the disease. The efficacy of the treatment assessed based on the HAM-D was 6,3 points for trazodone and 6,1 for paroxetine while in MADRS scale was 6,8 for trazodone and 6,9 for paroxetine. The differences between the results were not statistically significant. In a study of reference number [19], 70% of the patients responded to the treatment with trazodone whereas 60% with sertraline, 60% of the patients in a trazodone group and 49% of the patients treated with sertraline revealed remission. The effectiveness of treatment evaluated based on the HAM-D scale was 8,6 points for trazodone and 9,5 points for sertraline while in a MADRS scale was 9,0 points for trazodone and 10,5 points for sertraine. The differences between the results were not statistically significant. In a study of reference number [21] 60% of the patients treated with the trazodone and 72% of the patients treated with venlafaxine responded. The efficacy of treatment assessed based on the HAM-D scale was 13,97 points for the patients treated with trazodone and 13,09 with venlafaxine whereas in a MADRS scale 16,29 points for patients treated with trazodone and 14,78 points with venlafaxine. The differences in the results were not statistically significant. In the analyzed clinical trials adverse effects in a group treated with trazodone were mainly related to the nervous system while in patients treated with paroxetine, sertraline and venlafaxine symptoms associated with gastrointestinal tract were observed. In studies with reference numbers [18], [19], the differences in the results concerned on adverse effects were not statistically significant. Relevant risk of adverse effects was observed in a study with reference number [21]. Drowsiness and dizziness were more frequently observed in a group treated with trazodone whereas nausea and constipation occurred two times as often in a group treated with venlafaxine.Conclusion: No statistically significant differences in clinical effectiveness of trazodone in relation to paroxetine, sertraline and venlafaxine in the treatment of major depressive disorder were observed based on discovered scientific reports.
Cel: Celem pracy jest analiza skuteczności klinicznej oraz profilu bezpieczeństwa trazodonu w odniesieniu do najczęściej stosowanych substancji w leczeniu ciężkich zaburzeń depresyjnych, takich jak: paroksetyna, sertralina, wenlafaksyna.Metody: Analiza kliniczna została przygotowana w oparciu o wyniki randomizowanych badań klinicznych, wyszukanych w ramach przeglądu systematycznego medycznych baz danych przeprowadzonego zgodnie z wytycznymi Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji (AOTMiT).W ramach przygotowania analizy zostały przeszukane następujące bazy: PubMed oraz Embase. Wiarygodność badań została oceniona na podstawie skali Jadad. W ramach analizy skuteczności klinicznej brano pod uwagę następujące punkty końcowe: odpowiedź na leczenie mierzona według Skali Depresji Hamiltona (ang. Hamilton Depression Rating Scale, HAM-D)[37] oraz według Skali Depresji Montgomery-Asberg (ang. Montgomery-Asberg Depression Rating Scale, MADRS)[38], odpowiedź na leczenie, poprawa według Skali Ogólnej Oceny Klinicznej (ang. Clinical Global Impression, CGI)[39]. Remisje choroby definiowano jako 50% poprawa w skali HAM-D, MADRS i CGI. Profil bezpieczeństwa badanych leków został oceniony na podstawie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych w porównywanych grupach.Wyniki: W ramach przeglądu systematycznego odnaleziono cztery randomizowane badania kliniczne [18],[19],[20],[21] spełniające kryteria włączenia do analizy. W wyszukanych badaniach nie stwierdzono istotnie statystycznych różnic pomiędzy trazodonem a paroksetyną, sertraliną i wenlafaksyną w odniesieniu do ogónej skuteczności. Profil bezpieczeństwa różnił się dla porównywanych leków w badaniu o numerze referencyjnym [21]. W badaniu o numerze referencyjnym [18], porównującym trazodon względem paroksetyny 85% pacjentów odpowiedziało na leczenie, u dwóch trzecich nastąpiła remisja choroby. Skuteczność leczenia oceniana na podstawie skali HAM-D wynosiła 6,3 punkty dla trazodonu i 6,1 dla paroksetyny, natomiast w skali MADRS wynosiła 6,8 punktów dla trazodonu i 6,9 punktów dla paroksetyny. Różnice pomiędzy wynikami nie były istotne statystycznie. W badaniu o numerze referencyjnym [19] 70% pacjentów odpowiedziało na leczenie trazodonem a 60% na leczenie sertraliną, remisję choroby wykazało 60% pacjentów w grupie trazodonu i 49% pacjentów leczonych sertraliną. Skuteczność leczenia oceniana na podstawie skali HAM-D wynosiła 8,6 punktów dla trazodonu i 9,5 punktu dla sertraliny, natomiast skuteczność leczenia w skali MADRS wynosiła 9,0 punktów dla trazodonu i 10,5 punktu dla sertraliny. Różnice pomiędzy wszystkimi powyższymi wynikami nie były istotne statystycznie. W badaniu o numerze referencyjnym [21] na leczenie odpowiedziało 60% pacjentów leczonych trazodonem i 72% pacjentów leczonych wenlafaksyną. Skuteczność leczenia oceniania na podstawie skali HAM-D wynosiła 13,97 punktów dla leczonych trazodonem i 13,09 dla przyjmujących wenlafaksynę, natomiast w skali MADRS 16,29 punktów dla leczonych trazodonem i 14,78 punktów dla przyjmujących wenlafaksynę. Różnice w wynikach nie były istotne statystycznie.W analizowanych badaniach klinicznych działania niepożądane w grupie leczonej trazodonem dotyczyły głównie układu nerwowego, natomiast u pacjentów leczonych paroksetyną, sertraliną i wenlafaksyną przeważały dolegliwości związane z przewodem pokarmowym. W badaniach o numerach referencyjnych [18], [19] różnice w wynikach dotyczących działań niepożądanych nie były istotne statystycznie. Istotne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych odnotowano w badaniu o numerze referencyjnym [21]. Senność, zawroty głowy występowały częściej w grupie leczonej trazodonem, nudności i zaparcia występowały dwa razy częściej w grupie przyjmującej wenlafaksynę.Wnioski: Na podstawie odnalezionych doniesień naukowych nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic w efektywności klinicznej trazodonu względem paroksetyny, sertraliny i wenlafaksyny w leczeniu ciężkich zaburzeń depresyjnych.
